Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Sędzia NSA Jan Grzęda po rozpoznaniu 4 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia T. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 5 października 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 719/10 w zakresie wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 28 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2005 postanawia oddalić zażalenie.

Postanowieniem z 5 października 2010r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił wstrzymania wykonania wskazanej w sentencji postanowienia decyzji wskazując, że sama konieczność poniesienia finansowego ciężaru związanego z wykonaniem decyzji, jak i ewentualny brak środków finansowych koniecznych do tego wykonania, nie mogą stanowić same przez się podstawy do podjęcia przez sąd pozytywnego rozstrzygnięcia w tym zakresie. Warunkiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest bowiem nieodwracalność skutków tego wykonania, względnie realna groźba wystąpienia poważnej szkody majątkowej wynikłej na skutek wykonania nieprawomocnej decyzji, tymczasem możliwości wystąpienia takiej szkody skarżący nie wykazał.

W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący podniósł, że w sprawie zachodzi przesłanka niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, gdyż skarżący poprzez wykonanie zaskarżonej decyzji utraci środki finansowe konieczne do swobodnej egzystencji. Ponadto w wypadku uznania skargi za zasadną i wystąpienia przez skarżącego o zwrot nienależnie pobranego świadczenia, nie będzie można cofnąć skutków, które powstaną w wyniku uiszczenia zobowiązania wynikającego z zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Zgodnie natomiast z § 3 powołanego przepisu po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że uruchomienie postępowania wpadkowego w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji następuje dopiero po zasygnalizowaniu we wniosku, składanym przez stronę, wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skoro zaś to strona jest inicjatorem postępowania w tym przedmiocie, to na niej spoczywa obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarżący nie wykazał aby w stosunku do niego zaszły przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Samo wskazanie we wniosku, że wykonanie zaskarżonego aktu może wyrządzić znaczną szkodę nie można uznać za wystarczające. Skarżący winien wskazać w jaki sposób wywiązanie się z ciążących na nim obowiązków podatkowych może narazić go na negatywne skutki w postaci utraty środków koniecznych do swobodnej egzystencji i przedłożyć stosowną dokumentację, stanowiącą potwierdzenie dla podniesionych przez niego w tym zakresie okoliczności.

Równocześnie nie można przyjąć, że w sytuacji, gdy skarżąca wskazuje we wniosku jedynie w sposób ogólny na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ale tych przesłanek nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności.

Z uwagi na powyższe, należy uznać za prawidłowe orzeczenie podjęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie i tym samym oddalić zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.