drukuj    zapisz    Powrót do listy

6369 Inne o symbolu podstawowym 636, Zabytki, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Uchylono zaskarżoną decyzję, VII SA/Wa 2699/13 - Wyrok WSA w Warszawie z 2014-03-21, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VII SA/Wa 2699/13 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2014-03-21 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2013-12-17
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Elżbieta Zielińska-Śpiewak /sprawozdawca/
Krystyna Tomaszewska
Mariola Kowalska. /przewodniczący/
Symbol z opisem
6369 Inne o symbolu podstawowym 636
Hasła tematyczne
Zabytki
Sygn. powiązane
II OSK 2136/14 - Wyrok NSA z 2016-05-13
II OSK 2130/14 - Wyrok NSA z 2016-05-13
II SA/Wa 161/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2014-05-14
Skarżony organ
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 138 par. 1 pkt 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Kowalska, , Sędzia WSA Elżbieta Zielińska – Śpiewak (spr.), Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Protokolant st. ref. Anna Tomaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2014 r. sprawy ze skargi [...]Oddziału w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...]września 2013 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz [...] Oddziału w [...]kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]września 2013r., znak: [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego w związku z odwołaniem wniesionym przez [...]o/[...]od decyzji [...]Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] kwietnia 2013r., znak: [...], pozwalającej na realizację zespołu zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...]położonej przy ul. [...] w [...] (etap II - budynki [...],[...],[...],[...] i [...]) w zakresie i sposób określony w dokumentacji projektowej - działając na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, ze zm.) oraz art. 17 § 2, art. 138 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego

- umorzył postępowanie odwoławcze.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że [...]Wojewódzki Konserwator Zabytków, na wniosek A. G., S. W., Z. G., I. G., K. C.-D. i R. D., decyzją z dnia [...]lipca 2008r. udzielił pozwolenia na realizację zespołu zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...]położonej przy ul. [...] w [...] (etap I - budynki nr [...],[...],[...],[...] i [...]) - na podstawie "Projektu architektoniczno-budowlanego zespołu zabudowy jednorodzinnej w [...]".

Wnioskiem z dnia [...]grudnia 2009r. wskazane wyżej osoby wystąpiły o wydanie pozwolenia na realizację II etapu zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...].

Ostateczną decyzją z dnia [...]marca 2012r. odmówiono udzielenia pozwolenia na budowę II etapu zabudowy na działce nr [...] (dec. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...]marca 2012r., znak: [...].

Kolejnym wnioskiem z dnia [...]grudnia 2012r. M. B. - autor projektu architektoniczno-budowlanego zespołu zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...], działając w imieniu inwestorów wystąpił o wydanie pozwolenia na prowadzenie II etapu inwestycji.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2013r. [...]Wojewódzki Konserwator Zabytków udzielił pozwolenia na realizację zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...]. Decyzja ta została doręczona m.in. [...]o/[...], które wniosło od niej odwołanie.

Organ ustalił, że [...] postanowieniem z dnia [...]kwietnia 2010r. zostało dopuszczone do udziału na prawach strony w prowadzonym przez [...]Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków postępowaniu zakończonym ostatecznie decyzją z dnia [...]marca 2012r. odmawiającą udzielenia pozwolenia na realizację II etapu zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...].

W kolejnym postępowaniu wszczętym wnioskiem z dnia [...]grudnia 2012r. [...] o/[...]nie uczestniczyło, gdyż nie wnosiło o dopuszczenie do udziału. Oznacza to, zdaniem Ministra, że organizacja społeczna nie miła legitymacji do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji z dnia [...] kwietnia 2013r..

Odwołując się do orzecznictwa sądowoadministracyjnego organ odwoławczy wyjaśnił, że organizacja społeczna może korzystać z prawa strony dopiero od momentu wydania postanowienia o dopuszczeniu do udziału w tym postępowaniu.

Zawiadomienie o wszczęciu postępowania i doręczenie decyzji nie może przesądzać o dopuszczeniu [...] o/[...]do udziału w tym postępowaniu.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wniosło [...] Oddział w [...].

Decyzji zarzucono naruszenie art. 31 ust. 1, 2 i 3 w zw. z art. 28 kpa, oraz art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 1 i 3 kpa, a także art. 8 i 12 kpa.

Skarżący wskazał, że [...]Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...]postanowieniem z dnia [...]kwietnia 2010r. uwzględniając cele statutowe [...]oraz interes społeczny dopuścił [...]Oddział [...] do udziału w postępowaniu dotyczącym realizacji zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...]w [...], jako stronę postępowania.

Niniejsze postępowanie dotyczy realizacji tej samej inwestycji, co postępowanie zakończone, powyżej wskazaną decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...]marca 2012 roku. Oba postępowania są tożsame przedmiotowo i podmiotowo, gdyż dotyczą realizacji zespołu zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...]przy ul. [...] w [...], etap II. Inwestorami w obu postępowaniach są te same osoby.

[...]Wojewódzki Konserwator Zabytków pismem z dnia [...]stycznia 2013 roku zawiadomił strony postępowania, w tym [...], Oddział [...], o ponownym wszczęciu postępowania w sprawie realizacji zespołu zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...]przy ul. [...] w [...] (etap II), uznając tym samym, że żądanie zawarte we wniosku z dnia [...] marca 2010 roku o dopuszczenie [...]jako strony, pozostaje nadal aktualne.

Dalej skarżący, powołuje się na orzecznictwo sądów administracyjnych, wywodził, że za naruszające zasadę zaufania obywateli do organów państwa uznaje się zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach organów administracji w odniesieniu do tego samego adresata, wydanych na tle takich samych stanów faktycznych, ze wskazaniem te samej podstawy prawnej decyzji i bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany. W niniejszej sprawie w tożsamych postępowaniach, dotyczących tej samej inwestycji w [...]skarżący raz jest uznawany za stronę, a w drugim przypadku Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego uznaje, iż pomimo tego, iż [...]było przez wiele miesięcy stroną postępowania (były mu dostarczane pisma, decyzje), odmawia przymiotu strony i prawa do złożenia odwołania dotyczącego sprawy mieszczącej się w celach statutowych [...].

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, którą organ na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 kpa umorzył postępowanie odwoławcze w sprawie dotyczącej pozwolenia na realizację zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...]w [...].

Odwołanie od decyzji organu I instancji wniosło [...] o/[...], które w postępowaniu pierwszoinstancyjnym traktowane było jak podmiot na prawach strony.

Organ I instancji nie wydał wprawdzie przewidzianego w art. 31 § 2 kpa postanowienia o dopuszczeniu [...] do udziału w postępowaniu, jednak zawiadomił [...]o wszczęciu postępowania, doręczał, pisma, zawiadomił o możliwości zapoznania się z aktami, a następnie doręczył swoją decyzję i zawiadomił o przekazaniu organowi II instancji wniesionego przez [...] odwołania.

W orzecznictwie przyjmuje się, że jeżeli organ administracji publicznej nie wydał postanowienia o dopuszczeniu do udziału w postępowaniu organizacji społecznej, jednakże przyjmował składane przez tą organizację oświadczenia, a także doręczał decyzje i postanowienia to fakty te należy uznać za dopuszczenie organizacji do udziału w postępowaniu administracyjnym (por. wyroku NSA z 17 listopada 1988r., IV SA 855/88 opubl. - w ONSA 1990r., z 1. poz. 3; z dnia 20 października 2005r., II OSK 94/05, oraz z 11 marca 2008r., II OSK 191/07 niepubl.).

W niniejszej sprawie konieczne jest nadto podkreślenie, że [...]Wojewódzki Konserwator Zabytków w postępowaniu wszczętym wnioskiem inwestorów z dnia [...]grudnia 2009r. o wydanie pozwolenia na realizację II etapu zespołu zabudowy jednorodzinnej na działce nr [...]w [...]- postanowieniem z dnia [...]kwietnia 2010r. uwzględniając cele statutowe [...]oraz interes społeczny dopuścił skarżące [...]o/[...]do udziału w postępowaniu.

W kolejnym postępowaniu dotyczącym realizacji tej samej inwestycji, wszczętym wnioskiem z dnia [...]grudnia 2012r., [...] o/[...]uczestniczyło na prawach strony, co potwierdza przyjmowanie przez organ oświadczeń i wniosków [...], a także doręczenie wydanej decyzji. Podkreślić należy, że [...]Wojewódzki Konserwator Zabytków na żadnym etapie prowadzonego przez siebie postępowania nie kwestionował udziału w nim skarżącego [...], jako strony.

W tych okolicznościach nie do zaakceptowania jest stanowisko Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, że brak kolejnego postanowienia o dopuszczeniu [...]o/[...]do udziału w postępowaniu przesądza o braku możliwości wniesienia przez nie odwołania od decyzji [...]Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

W wyroku z dnia 22 grudnia 2010r., II OSK 2014/10 lex 746872 Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że "(...) kwestia wydania odrębnego postanowienia w przedmiocie dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu nie może mieć przesądzającego znaczenia".

Z tych przyczyn Sąd uznał, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów postępowania, co miało wpływ na wynik sprawy.

Zważywszy na powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 152 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270) orzekł, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt