Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 1171/11 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 5 września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r. postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie, 2. wstrzymać wykonanie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 5 września 2011 r. nr [...]

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 26 marca 2012 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 1171/11, odmówił J. K. – nazywanemu dalej "Skarżącym", wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 5 września 2011 r., w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że Skarżący w skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając swój wniosek Skarżący podniósł, że zaskarżona decyzja jest dotkliwa i wysoce niesprawiedliwa. Nie zaniechał z własnej winy żadnych działań na rzecz spółki – zmuszony był do ratowania własnego zdrowia. Kwota podatku wraz z odsetkami jest znaczna i uszczupli majątek skarżącego. Ponadto, z uwagi na przedłożone dowody na okoliczność, że spółka posiada majątek i mogłaby sama zapłacić zobowiązania podatkowe, wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji było, w ocenie Skarżącego, zasadne.

W ocenie sądu pierwszej instancji, Skarżący nie wykazał, że wystąpiły przesłanki z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.". Wnioskodawca ograniczył się bowiem wyłącznie do ogólnikowego wskazania, że wykonanie decyzji spowodować może uszczuplenie jego majątku. Do oceny zasadności wniosku konieczne jest tymczasem dysponowanie aktualnymi danymi o stanie majątkowym podatnika. Zweryfikowanie przez sąd tego, czy wykonanie decyzji odbędzie się z uszczerbkiem dla majątku Skarżącego, prowadząc do powstania znacznej szkody, bądź powodując trudne do odwrócenia skutki musi się odbywać z uwzględnieniem szczegółowych informacji o jego sytuacji majątkowej, rodzinnej, wysokości uzyskiwanych dochodów, posiadanych oszczędnościach, czy ponoszonych wydatkach. Ponadto, sąd zauważył, że podstaw wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie można upatrywać w jej dotkliwości i niesprawiedliwości, a także w ogólnym stanie zdrowia skarżącego oraz w zmianie podstaw do wydania zaskarżonej decyzji. Katalog przyczyn uzasadniających takie rozstrzygnięcie sądu, zawartych w art. 61 § 3 P.p.s.a. ma charakter zamknięty i nie mieszą się w nim wskazane wyżej przesłanki.

W zażaleniu na powyższe rozstrzygnięcie Skarżący wskazał, że jego jedynym źródłem utrzymania jest renta w wysokości 1237,52 zł, która nie wystarcza na pokrycie jego bieżących potrzeb. Nie posiada żadnych oszczędności, a jedyną wartościową rzeczą jest dom w zabudowie szeregowej. Ponieważ Skarżący jest ciężko chory (guz przerzutowy mózgu), nie ma możliwości podjęcia pracy. Odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji spowoduje pozbawienie Skarżącego środków na utrzymanie, w tym wydatki związane z leczeniem.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek Skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wymienione powyżej przesłanki stanowią katalog zamknięty, a sąd jest nimi związany. Innymi słowy, nie można orzec o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności w oparciu o inne podstawy, aniżeli wymienione w art. 61 § 3 P.p.s.a. Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie służy bowiem zabezpieczeniu przed jakimikolwiek skutkami egzekucji, lecz jedynie przed takimi, których ewentualne wygranie sporu sądowego by nie naprawiło.

W opisanym powyżej stanie trudno jest się nie zgodzić ze Skarżącym, że wykonanie decyzji podatkowej może stworzyć niebezpieczeństwo poniesienia utraty życia lub straty na zdrowiu – co odpowiada przesłance wyrażonej w art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd pierwszej instancji zbyt wąsko odczytał wniosek sformułowany na końcu skargi, nie biorąc pod uwagę całokształtu sprawy – okoliczności opisanych w uzasadnieniu skargi i wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Jasno z nich wynika w jak złym stanie zdrowia znajduje się Skarżący i jakie konsekwencje może nieść za sobą wykonanie zaskarżonej decyzji. Zważywszy na wysokość renty, jaką otrzymuje Skarżący, wykonanie zaskarżonej decyzji pozbawiłoby go możliwości pokrycia wydatków związanych z leczeniem.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Skarżący wykazał zaistnienie przesłanek przewidzianych w art. 61 § 3 P.p.s.a. Dlatego też należało uchylić zaskarżone postanowienie i wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 188 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.