Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 9 kwietnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska Sędziowie WSA Marzenna Kosewska WSA Mirella Ławniczak (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Skrocka – Nerka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2015 roku przy udziale sprawy ze skargi K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania psychologiczne I. oddala skargę, II. przyznaje adwokatowi M. W. od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu kwotę 295,20,- (dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych uwzględniającą podatek od towarów i usług w kwocie 55,20,- (pięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej z urzędu.

W dniu 23 lipca 2013 r Komendant Wojewódzki Policji w [...] skierował do Starosty Powiatowego w [...] wniosek o skierowanie na badania psychologiczne K. D. z uwagi na przekroczenie w okresie od 1 grudnia 2012 r. do 25 czerwca 2013 roku 24 punktów karnych za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

W odpowiedzi na powyższe K. D. zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji z pismem, w którym podważył zasadność wniosku z uwagi na fakt, że zakwestionował przed Sądem Rejonowym w [...] wysokość mandatu.

W dniu 27 sierpnia 2013 roku Starosta [...] decyzją o nr [...] skierował K. D. na badanie psychologiczne. W uzasadnieniu wskazano, że decyzja wydana została z powodu uzyskania od Komendanta Wojewódzkiego Policji informacji o przekroczeniu liczby 24 punktów otrzymanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

K. D. złożył odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając organom naruszenie art. 8, 9 i 10 Kpa. Jednocześnie do odwołania załączył wyrok Sądu Rejonowego w [...], w którym uznano go za winnego wykroczenia z art. 92 §1 Kodeksu Wykroczeń. Dodatkowo w dniu 26 października 2013 r skierował do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] pismo, w którym podtrzymał odwołanie i podniósł, że punkty karne naliczono mu bez jego wiedzy.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r o nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wskazano, że starosta wydając decyzję o skierowaniu na badania psychologiczne w razie przekroczenia 24 punktów karnych za przekroczenie przepisów ruchu drogowego nie ma uprawnień do badania prawidłowości ich naliczenia kierowcy. Rola Starosty ogranicza się do ustalenia w oparciu o wniosek [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji, czy została zarejestrowana określona przez przepisy ilość punktów tj. powyżej 24.

Skarżący zaskarżył tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. W skardze podniósł, że postępowanie przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym toczyło się bez jego udziału.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Sądowa kontrola zgodności z prawem zaskarżonej decyzji wykazała, że skarga jest niezasadna, gdyż akt ten nie tylko nie narusza prawa w sposób wskazany w skardze, ale prawa nie narusza w żaden inny sposób, który mógłby stanowić podstawę do wyeliminowania z obrotu prawnego kwestionowanej decyzji.

Przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego poddaną kontroli sądowej decyzją było skierowanie skarżącego na badania psychologiczne kierowców.

Jak wynika z podstawy prawnej decyzji, skierowanie wydane zostało w oparciu o art. 99 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 30,poz. 151 ze zm). Zgodnie z tym przepisem starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy na badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu, jeżeli przekroczył liczbę 24 punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego.

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie nie są okoliczności związane z liczbą czy zasadnością naliczenia punktów karnych, ale zasadność skierowania na badania. W świetle wskazanego wyżej art. 99 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy informacja uzyskana od Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] o przekroczeniu przez kierowcę liczby 24 punktów karnych jest dla organu orzekającego wiążąca. Organ wydający decyzję o skierowaniu na badania nie ma więc kompetencji do korygowania wpisów w ewidencji kierowców prowadzonych przez policję, a tym samym do oceny i weryfikacji poprawności przepisanej ilości punktów karnych. Jeśli skarżący kwestionował zasadność przypisania mu punktów karnych, kwestię tę winien wyjaśnić w odrębnym postępowaniu przed [...] Komendantem Wojewódzkim Policji lub poprzez zakwestionowanie mandatu w postępowaniu przede Sądem Rejonowym. Z akt postępowania wynika jedynie, że wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2013 r. Sądu Rejonowego w [...], Wydział II Karny uznano K. D. winnym wykroczenia z art. 92 §1 Kodeksu Wykroczeń, za co wymierzono mu karę grzywny 300 zł. Dokument ten potwierdza zasadność wniosku o skierowanie na badania psychologiczne, a pozostały materiał dowodowy w żaden sposób nie podważa decyzji organów. Jak wyżej wspomniano – organ rozstrzygający w sprawie skierowania kierowcy na badania psychologiczne kierowców nie jest organem kontrolnym czy organem drugiej instancji w stosunku do Komendanta Wojewódzkiego Policji w przedmiocie prowadzenia ewidencji kierowców i w konsekwencji do organów orzekających w tej sprawie nie należy sprawdzanie prawidłowości informacji sporządzonej przez Komendanta. Decyzja Starosty w tym zakresie ma charakter związany, zobowiązujący go do wydania skierowania na skutek prawidłowego wniosku. Rato legis art. 99 ust.1 pkt 3 ustawy o kierujących pojazdami polega na stworzeniu mechanizmów minimalizujących zagrożenia w ruchu drogowym ze strony kierowców notorycznie naruszających przepisy ruchu drogowego.

Nie zasługuje na uwzględnienie również zarzut prowadzenia postępowania odwoławczego bez udziału strony, bowiem z akt sprawy wynika, iż w dniu 4 listopada 2013 r. SKO w [...] skierowało do K. D. zawiadomienie o możliwości zapoznania się z aktami w siedzibie organu i wypowiedzenia co do zebranych dowodów. Zawiadomienie wysłane zostało na adres wskazany w aktach sprawy i odebrane osobiście w dniu 8 listopada 2013 r przez K. D. Skarżący nie skorzystał z tego uprawnienia.

Reasumując uznać należy, że przyjęte w zaskarżonej decyzji ustalenia poprzedzone zostały zgodnym z prawem postępowaniem wyjaśniającym, są prawidłowe i wystarczające do podjęcia decyzji objętych niniejszym postępowaniem.

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę oddalił (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 tejże ustawy.