Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędziowie Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W skardze tej Wojewoda [...] w oparciu o art. 93 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym wniósł o stwierdzenie nieważności ww. uchwały.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że na sesji w dniu [...] sierpnia 2009 r. Rada Miejska w M. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta M. obejmującej działki nr ew. [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] ([...], [...]), [...] ([...], [...]), [...], [...] i część działki nr [...] ([...], [...]), którą wprowadziła zmiany do uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w M. z dnia [...] maja 2004 r.

W ocenie organu nadzoru uchwała narusza art. 9 ust. 4 u.p.z.p.: "Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych", art. 15 ust. 1 u.p.z.p., o następującym brzmieniu: "Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem" oraz art. 17 pkt 4 tejże ustawy, który stanowi, że wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego kolejno sporządza (m. in.) projekt planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, uwzględniając ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy M. w części B II 3.2 określa, iż w strefie przedsięwzięć uciążliwych "P" (która obejmuje tereny istniejącego zakładu [...]) planuje się: "Usługi produkcyjne, przemysł, usługi magazynowe i składowe, transportowe oraz usługi związane z utylizacją oraz przerobem odpadów, których możliwość lokalizacji powinna nastąpić po uprzednim wyeksploatowaniu i rozliczeniu zasobów złoża."

Plan wprawdzie ustala przeznaczenie zgodne ze wskazanym w studium, jednakże jego sprzeczność z ustawą polega na nieuwzględnieniu warunku, zgodnie z którym przeznaczenie to może nastąpić dopiero po wyeksploatowaniu złoża i jego rozliczeniu.

Zgodnie z informacją otrzymaną od Urzędu Marszałkowskiego Województwa [...], który jest w tym zakresie właściwy, w odniesieniu do przedmiotowego obszaru górniczego nie została zakończona eksploatacja złoża jak również nie dokonano dotychczas jego rozliczenia. W takim stanie faktycznym plan miejscowy powinien zachować dotychczasowe przeznaczenie terenu lub ustalić je jako tymczasowy sposób zagospodarowania terenu, co dopuszcza art. 15 ust. 2 pkt 11 u.p.z.p., a wskazane przeznaczenie uznać za docelowy sposób zagospodarowania terenu po spełnieniu warunku wskazanego w studium.

Wojewoda podkreślił, że powyższą tezę potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego z którego wynika, że w przypadku, stwierdzenia niezgodności projektowanych rozwiązań planistycznych z kierunkami określonymi w studium, sporządzenie planu miejscowego bądź jego zmiany muszą zostać poprzedzone odpowiednią zmianą studium. Legalne jest tylko takie uchwalenie (sporządzenie) planu, które jest zgodne ze studium (wyrok NSA z dnia 13 września 2005 r., sygn. akt IIOSK 64/05).

Organ nadzoru zakwestionował legalność powyższej uchwały także względem art. 15 ust. 2 pkt 7 u.p.z.p., zgodnie z którym w planie miejscowym określa się obowiązkowo (m. in.) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych.

Przepis ten należy odczytywać łącznie z art. 53 ust. 2 pkt 1 p.g.g., który nakazuje by miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zapewniał integrację wszelkich działań podejmowanych w granicach terenu górniczego w celu (m. in.) wykonania uprawnień określonych w koncesji. Artykuł 25 ust. 1 p.g.g. wyjaśnia, że koncesja na wydobywanie kopalin wyznacza (poza wymaganiami przewidzianymi w art. 22), granice obszaru i terenu górniczego oraz określa zasoby złoża kopaliny możliwe do wydobycia, a także minimalny stopień ich wykorzystania.

Z porównania rysunku stanowiącego załącznik do decyzji Nr [...] Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia [...] grudnia 1997 r. zmieniającej koncesję Nr [...] Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia [...] maja 1993 r. z planem miejscowym wynikają rozbieżności, co winno przesądzać o uznaniu planu za niezgodny z prawem, bowiem granice terenu i obszaru górniczego określone w koncesji są inne niż granice terenu i obszaru górniczego wyznaczone w planie. Przesłanką sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu górniczego jest wydanie koncesji, w której oznaczony zostaje teren górniczy. Wypływa stąd wniosek, że jeśli koncesja zostanie wydana to plan musi być zgodny z jej postanowieniami.

Ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego wraz z innymi przepisami, w myśl art. 6 ust. 1 u.p.z.p., kształtują sposób wykonywania prawa własności. Uchwalenie tego aktu z naruszeniem wyżej wymienionych przepisów prawa nie może pozostawać bez interwencji organu nadzoru i powinno doprowadzić do jego unieważnienia.

Odpowiadając na skargę Rada Miejska w M. wniosła o jej oddalenie wskazując, że Uchwała Nr [...] Rady Miejskiej w M. z dnia [...] sierpnia 2009r w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta M. podjęta została zgodnie z przepisami prawa. Podjęcie tej uchwały nie wynikało z konieczności spełnienia art. 53 ustawy prawo geologiczne i górnicze tj. konieczności opracowania planu dla terenu górniczego.

Obszar górniczy "[...]" został ustanowiony [...] przez Ministra Budownictwa i Materiałów Budowlanych dla P. w M. podległego Z. w znacznej części na terenie prywatnych działek. Na powyższe wskazuje załączona decyzja o utworzeniu obszaru górniczego "[...]" z dnia [...].

Teren górniczy "[...]" w czasie sporządzania planu posiadał powierzchnię ok. 95,5 ha (obszar górniczy; 83.9 ha). Teren górniczy obejmuje nieruchomości w przeważającej części nienależące do P. (pow. terenu którego właścicielem jest [...] wynosi ok. 25 ha).

Rada Miejska w M. przystępując do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta M. obejmującego działki nr ew. [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] i część działki nr ew. [...] położone w M. miała na względzie ustalenie zasad zabudowy i zagospodarowania, zarówno dla wnioskodawcy zmiany planu tj. P., który wnioskował o zmianę przeznaczenia działek nr ew. [...], [...], [...], [...] na tereny powierzchniowej eksploatacji górniczej jak i pozostałych właścicieli, których nieruchomości położone są w terenie górniczym.

Zgodnie z wnioskiem P. z dnia 1 sierpnia 2006r. jak również oświadczeniem z dnia 8 grudnia 2008r. tereny leżące w obszarze górniczym a oznaczone w projekcie planu symbolami 1P,U, 1ZL, 1R/ZL, 1P,O, 1KDD, lKDLp {poza terenami PG) leżą wprawdzie na terenie górniczym, ale złoża na nich udokumentowane są złożami nieprzemysłowymi i nie nadają się obecnie do wykorzystania. Koncesjonariusz nie jest zainteresowany wydobyciem złoża na terenach oznaczonych w projekcie planu symbolami 1P,U, 1ZL, 1R/ZL, 1P,O, 1KDD, lKDLp, co potwierdza również uzupełniony dodatkiem nr 1 projekt zagospodarowania złoża iłów poznańskich "[...]" zatwierdzony decyzją Ministra Środowiska znak: [...] z dnia [...] lipca 2000r. Koncesja wyznaczająca obecny teren górniczy miała ustalony termin ważności do maja 2010 roku.

Opracowany plan na wniosek m. in. P. stanowić może podstawę do uzyskania nowej koncesji wg obecnie obowiązujących przepisów. P. rozpoczął przygotowania do uzyskania nowej koncesji, a tym samym do zmiany granic terenu górniczego. P. po uzyskaniu nowej koncesji, w której zostanie ustalony nowy (znacznie mniejszy obszarowo) teren górniczy wystąpi do Rady Miejskiej w M. o podjęcie uchwały, w sprawie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego dla wyznaczonego koncesją terenu górniczego, do czego jest zobowiązanych z art. 53 ustawy Prawo geologiczne i górnicze. W w/w planie zostaną zawarte wszystkie ustalenia wynikające z udzielonej koncesji i prawa górniczego i geologicznego.

Odnosząc się do skargi Wojewody [...] w części dotyczącej naruszenia prawa tj. niewypełnienia art. 15 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym organ wskazał, że na rysunku planu naniesiono granicę obszaru górniczego zgodnie z decyzją Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa nr [...] z dnia [...] maja 1993r w sprawie udzielenia koncesji dla P. w M. oraz jej zmianą - decyzja nr [...] z dnia [...] grudnia 1997r. Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

W odpowiedzi na skargę podkreślono, że sporządzony projekt planu był przedmiotem uzgodnień wynikających z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Do przedłożonego projektu planu w trakcie jego uzgadniania i opiniowania nie wniósł uwag zarówno urząd górniczy jak i organ administracji geologicznej.

Odnosząc się do skargi w części dotyczącej niezgodności planu ze studium organ podniósł, że niezgodność taka nie zachodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności działalności administracji publicznej. Zasada, iż sądy administracyjne dokonują kontroli działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, została również wyartykułowana w art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Z istoty kontroli wynika, że zasadność zaskarżonego aktu podlega ocenie przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie podejmowania tego rozstrzygnięcia. Oznacza to, iż w przedmiotowej sprawie sąd bierze pod uwagę przede wszystkim obowiązujące w dacie podejmowania zaskarżonego aktu regulacje ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ze względu na powyższą zasadę oraz treść art. 134 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, konieczne jest podkreślenie, że ze względu na określony w skardze przedmiot zaskarżenia, kontroli sądowej podlegała cała uchwała Rady Miejskiej w M. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W niniejszej sprawie skarga została złożona przez organ nadzoru w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Ustawa ta - mająca charakter regulacji szczególnej w stosunku do ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - wprowadzając obowiązek wyczerpania środków zaskarżenia w przypadku składania skarg na uchwały lub zarządzenia organu gminy (art. 101 ust. 1), nie przewiduje takiego obowiązku w przypadku skarg składanych w trybie art. 93 ust. 1 przez organ nadzoru na uchwały lub zarządzenia organu gminy. Wniesienie skargi w tym trybie nie jest też ograniczone żadnym terminem (tak NSA w wyroku z dnia 15 lipca 2005 r., II OSK 320/05, publ.: ONSAiWSA z 2006 r., nr 1, poz. 7).

Zgodnie z treścią art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w całości lub w części stanowi naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego, istotne naruszenie trybu jego sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie. Zgodnie z art. 27 ww. ustawy powyższe dotyczy także uchwał w sprawie zmiany planu. Wskazanie w art. 28 ustawy podstaw nieważności uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego prowadzi do uznania, iż przepis ten stanowi lex specialis wobec art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, według którego uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem (a więc z jakimkolwiek przepisem prawa) są nieważne, chyba że naruszenie prawa ma charakter nieistotny, wtedy zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym organ nadzoru lub na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) Sąd Administracyjny nie stwierdza nieważności uchwały, ograniczając się do wskazania, iż uchwałę wydano z naruszeniem prawa. Oznacza to, że rozstrzygnięcia nadzorcze wojewody albo orzeczenia sądu administracyjnego stwierdzające nieważność uchwał w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego są wydawane w przypadku zajścia co najmniej jednej z podstaw nieważności wymienionych w art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem pozostałe naruszenia prawa (niewymienione w powołanym wyżej przepisie) należałoby traktować jako nieistotne, a więc niebędące przyczyną nieważności uchwały (por.: T. Bąkowski: Komentarz do art. 28 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717), w: T. Bąkowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Zakamycze, 2004).

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego (art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) uchwalanym przez organ stanowiący gminy, tj. radę gminy. W przypadku naruszenia zasad sporządzania planu ustawodawca nie wymaga, aby przedmiotowe naruszenie miało charakter istotny, co oznacza, że każde naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego skutkować będzie stwierdzeniem nieważności uchwały rady gminy w całości lub w części Zasada ta dotyczy również uchwał w sprawie zmiany planu.

Rozpoznając skargę w zakresie określonym ww. przepisami prawa Sąd nie stwierdził aby uchwała Rady Miejskiej w M. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawierała wady skutkujące jej nieważnością.

W szczególności nie można zgodzić się z zarzutami skargi dotyczącymi niezgodności kwestionowanej uchwały z zapisami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy M. w części B II 3.2 określa, iż w strefie przedsięwzięć uciążliwych "P" (która obejmuje tereny istniejącego zakładu [...]) planuje się: "Usługi produkcyjne, przemysł, usługi magazynowe i składowe, transportowe oraz usługi związane z utylizacją oraz przerobem odpadów, których możliwość lokalizacji powinna nastąpić po uprzednim wyeksploatowaniu i rozliczeniu zasobów złoża."

Zdaniem Sądu niezasadny jest zarzut, że sprzeczność planu (po zmianie) ze studium polega na nieuwzględnieniu warunku, zgodnie z którym przeznaczenie terenu na usługi produkcyjne, przemysł, usługi magazynowe i składowe, transportowe oraz usługi związane z utylizacją oraz przerobem odpadów może nastąpić dopiero po wyeksploatowaniu złoża i jego rozliczeniu. Brak sprzeczności ze studium wynika z faktu, że zapis w studium nie jest kategoryczny bowiem użyto słowa "powinien" nie zaś "musi".

Zapis odnoszący się do wyeksploatowania i rozliczenia zasobów złoża dotyczy jedynie obecnie eksploatowanej przemysłowej części złoża i ma na celu podkreślenie przepisów wynikających z ustawy Prawo geologiczne i górnicze i Prawo ochrony środowiska, które i tak determinują działania w tym obszarze jako akty prawne wyższego rzędu. Zapis w studium odnosi się do etapu późniejszego tzn. lokalizacji inwestycji, nie dotyczy on przeznaczenia terenu ustalanego w planie miejscowym. W ustaleniach skarżonego planu w § 35 "Ustala się dla terenów, których przeznaczenie zostało zmienione niniejszym planem, że mogą być użytkowane w sposób dotychczasowy, do czasu ich zagospodarowania zgodnie z ustaleniami niniejszego planu" zagwarantowano spełnienie warunku wynikającego ze studium. Po zakończeniu procedury związanej z rozliczeniem złoża i zmianą granic terenu górniczego zgodnie z prawem geologicznym i górniczym będzie można lokalizować poszczególne inwestycje zgodne z przeznaczeniem ustalonym w planie miejscowym. Powyższe zdaniem Sądu spełnia zapisy studium.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów skargi trzeba stwierdzić, że obszar górniczy "[...]", którego to terenu dotyczy uchwała został ustanowiony [...] przez Ministra Budownictwa i Materiałów Budowlanych dla P.

Teren górniczy "[...]" w czasie sporządzania planu posiadał powierzchnię ok. 95,5 ha (obszar górniczy; 83.9 ha). Teren górniczy obejmuje nieruchomości w przeważającej części nienależące do P. zwanego dalej P. (pow. terenu którego właścicielem jest [...] wynosi ok. 25 ha). Niezasadne byłoby więc utrzymywanie tego terenu w planie ze szkodą dla właścicieli działek na nim położonych.

Rada Miejska w M. przystępując do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta M. obejmującego działki nr ew. [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] i część działki nr ew. [...] położone w M. miała na względzie ustalenie zasad zabudowy i zagospodarowania, zarówno dla wnioskodawcy zmiany planu tj. P., który wnioskował o zmianę przeznaczenia działek nr ew. [...], [...], [...], [...] na tereny powierzchniowej eksploatacji górniczej jak i pozostałych właścicieli, których nieruchomości położone są w tym obszarze.

Z akt sprawy wynika, że P. nie jest zainteresowany wydobyciem złoża na terenach oznaczonych w projekcie planu symbolami 1P,U, 1ZL, 1R/ZL, 1P,O, 1KDD, lKDLp, co potwierdza również uzupełniony dodatkiem nr 1 projekt zagospodarowania złoża iłów poznańskich "[...]" zatwierdzony decyzją Ministra Środowiska znak: [...] z dnia [...] lipca 2000r. Koncesja wyznaczająca obecny teren górniczy posiadała termin ważności do maja 2010 roku.

Zmieniony plan zagospodarowania przestrzennego (na wniosek m. in. P.) stanowi podstawę do uzyskania nowej koncesji wg obecnie obowiązujących przepisów. W tym miejscu należy zaznaczyć, że decyzją Marszałka Województwa [...] z dnia [...] maja 2010r. P. uzyskało nową koncesję na wydobycie iłów poznańskich. Uzyskanie nowej koncesji może doprowadzić do zmiany granic terenu górniczego. P. zmierza do wyznaczenia terenu górniczego w granicach nieruchomości, co do których posiada prawo ich dysponowaniem oraz w granicach, których znajduje się złoże tzw. przemysłowe. Ponadto, z terenu górniczego wyłączony zostanie obszar już wyeksploatowany.

P., poza wnioskiem o zmianę planu stanowiącą treść zaskarżonej uchwały, zlecił i wykonał dodatek do dokumentacji geologicznej, w którym dokonano rozliczenia złoża. Dodatek ten został przyjęty bez zastrzeżeń przez Marszałka Województwa [...]. Ponadto P. wykonał dodatek do Projektu Zagospodarowania Złoża, który został przyjęty bez zastrzeżeń w dniu 26 listopada 2009r. o czym świadczy zawiadomienie Marszałka Województwa [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2009r.

P. po uzyskaniu nowej koncesji, wystąpi do Rady Miejskiej w M. o podjęcie uchwały, w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego dla wyznaczonego koncesją terenu górniczego, do czego jest zobowiązanych z art. 53 ustawy Prawo geologiczne i górnicze. W planie zostaną zawarte ustalenia wynikające z udzielonej koncesji i prawa górniczego i geologicznego. Odnosząc się do zarzutów Wojewody [...] dotyczących naruszenia prawa tj. nie wypełnienia art. 15 ust.2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należy wskazać, że na rysunku planu nanieiesiono granicę obszaru górniczego zgodnie z decyzją Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa nr [...] z dnia [...] maja1993r w sprawie udzielenia koncesji wraz z jej zmianą z 1997r.

Należy także wskazać, że projekt planu był przedmiotem uzgodnień wynikających z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Do przedłożonego projektu planu w trakcie jego uzgadniania i opiniowania nie wniósł uwag zarówno urząd górniczy jak i organ administracji geologicznej.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności Sąd uznał, że brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w M. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z tym Sąd oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.).