Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 149/18 w przedmiocie kosztów postępowania w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję z 30 listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie oprocentowania nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2013-2016 postanawia: oddalić zażalenie.

Zaskarżonym postanowieniem zawartym w punkcie 2 wyroku z 4 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 149/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: skarżąca) zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz A. sp. z o.o. (dalej: skarżąca) kwotę 997 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że w związku z uwzględnieniem skargi, na podstawie art. 200, art. 205 § 2 i art. 209 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.), zgodnie ze złożonym przez skarżącą wnioskiem kosztowym, zasądził na jej rzecz zwrot kosztów postępowania w wysokości 997 zł, na które składała się kwota 500 zł tytułem wpisu sądowego od skargi, kwota 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 480 zł tytułem kosztów wynagrodzenia pełnomocnika, którego wysokość ustalono na podstawie § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265, dalej: rozporządzenie opłat radcowskich).

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, pismem z 22 maja 2018 r., skarżąca zaskarżyła kwestionowane postanowienie sądu pierwszej instancji. W uzasadnieniu pisma podniesiono, że wartość przedmiotu zaskarżenia wyniosła 92.251 zł i stanowiła równowartość kwoty oprocentowania, jakiej przyznania odmówiły organy podatkowe. Wskazała, że wraz z wniesieniem skargi inicjującej postępowanie w sprawie uiściła wpis sądowy w wysokości 2% wartości przedmiotu zaskarżenia, tj. w kwocie 1.846 zł stosownie do § 1 pkt 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2193 ze zm., dalej: rozporządzenie kosztowe). Zdaniem skarżącej sąd nie kwestionował wysokości uiszczonego wpisu sądowego, jak również nie wydał zarządzenia co do zwrotu ewentualnie nadpłaconej kwoty, toteż wydając wyrok 4 kwietnia 2018 r. w całości korzystny dla strony, winien orzec o zwrocie kosztów postępowania w pełnej wysokości, zwłaszcza, iż zarówno z uzasadnienia orzeczenia, jak i ustnych motywów rozstrzygnięcia nie wynikało jakoby sąd zastosował ich obniżenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 200 p.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji skarżącemu przysługuje od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Jednocześnie w myśl art. 205 § 2 p.p.s.a., do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

W przedmiotowej sprawie sąd pierwszej instancji, orzekając o zwrocie kosztów postępowania, postanowił zasądzić od organu na rzecz skarżącej kwotę 997 zł zawierającą w sobie równowartość wpisu sądowego w kwocie 500 zł, równowartość poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego wg stawki wynikającej z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia opłat radcowskich, w kwocie 480 zł.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego kwestionowane postanowienie jest prawidłowe i odpowiada prawu. Wskazać należy, wbrew twierdzeniom skarżącej zawartych w zażaleniu, że zarządzeniem z 13 lutego 2018 r. Przewodniczący Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku w pkt 3 polecił zwrócić pełnomocnikowi strony skarżącej kwotę 1.346,00 zł tytułem nadmiernie uiszczonego wpisu sądowego od skargi. Jak wynika z adnotacji pracownika sądu zamieszczonej na k. 1 akt sądowych, ww. zarządzenie Przewodniczącego Wydziału w zakresie pkt 3 zostało wykonanie 16 lutego 2018 r. – pismem z 16 lutego 2018 r. zwrócono się do Oddziału Finansowo – Budżetowego o wypłacenie nadpłaty (k. 16 akt sądowych). Na podstawie rejestru dochodów budżetowych oraz kwitariusza przychodowego ustalono, że 19 lutego 2018 r. dokonano zwrotu nadpłaconego wpisu sądowego w wysokości 1.346,00 zł na rachunek bankowy radcy prawnego zastępującego skarżącą (rejestr dochodów budżetowych poz. 786/18 – k. 70 akt sądowych).

W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia nie są należności pieniężne, zaskarżona decyzja dotyczyła bowiem odmowy oprocentowania nadpłaty, toteż wpisem właściwym od skargi inicjującej postępowanie sądowoadministracyjne jest wpis stały. W tego rodzaju sprawach spór nie sprowadza się do kwestionowania konkretnej należności pieniężnej, albowiem decyzja wydana w omawianym trybie nie nakłada na stronę żadnych zobowiązań mających wartość pieniężną.

W sprawach nieobjętych wpisem stosunkowym, a będących sprawami z zakresu zobowiązań podatkowych, pobiera się wpis stały stosownie do § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia kosztowego. Jak słusznie wskazano w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt I FZ 356/13, sformułowanie "z zakresu zobowiązań podatkowych" oznacza, że ustawodawca rozszerzył obszar przypadków (spraw), do których znajdzie zastosowanie wpis stały od skargi w kwocie 500 zł, na wszelkie spory sądowoadministracyjne pozostające w związku z zobowiązaniem podatkowym. Oznacza to, że sąd pierwszej instancji zasadnie przyjął wartość należnego wpisu od skargi na poziomie 500 zł i zarządził zwrot nadpłaconego wpisu ponad rzeczoną kwotę.

Powyższe determinuje również poprawność zastosowanej przez sąd pierwszej instancji stawki kosztów zastępstwa profesjonalnego pełnomocnika występującego w sprawie. Z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia opłat radcowskich wynika, że stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w innej sprawie - 480 zł. Litera a) i b) dotyczą spraw, których przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna (lit. a) oraz sporządzenia skargi i udziału w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego (lit. b).

Uznając w rezultacie, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.

Odnosząc się do zawartego w zażaleniu wniosku o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, stwierdzić należy, że nie może on zostać uwzględniony, albowiem art. 203 i art. 204 p.p.s.a. regulujące kwestie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego nie znajdują zastosowania do postępowania toczącego się na skutek wniesienia zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji.