Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. F. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2011 r., sygn. akt VII SAB/Wa 46/11 o odrzuceniu skargi J. F. na bezczynność Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego postanawia: umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2011 r., sygn. akt VII SAB/Wa 46/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. F. na bezczynność Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż J. F. wniósł skargę na bezczynność Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego w zakresie bezprawnej bezczynności policji w Krakowie. W opinii skarżącego skarga obrazuje w sposób bezprecedensowy bezprawne postępowanie organów powołanych do ścigania przestępstw w tym korupcji panującej w krakowskich urzędach i instytucjach. Akta sprawy karnej o sygnaturze wskazanej przez skarżącego w pełni uzasadniają pociągnięcie Szefa delegatury Centralnego Biura Antykorupcyjnego w Krakowie do odpowiedzialności prawnej i administracyjnej.

W odpowiedzi na skargę Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego wniósł o jej odrzucenie, jako nie należącej do właściwości sądu administracyjnego.

Powołując treść art. 3 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r, Nr 153 poz. 1270 z późn. zm.), zwanej "p.p.s.a." Sąd I instancji wskazał, że przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego może być konkretny akt, czynność lub bezczynność organu administracji. Sąd podkreślił, iż skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz na akty i czynności z zakresu administracji publicznej. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa przyjęto, że bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie wymieniony organ nie podejmie żadnych czynności w sprawie lub gdy prowadził postępowanie w sprawie, jednakże nie zakończył go wydaniem stosownego aktu.

Sąd I instancji stwierdził, że powyższe okoliczności nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem Szef CBA nie miał obowiązku wydać aktu administracyjnego, któryby podlegałby kontroli sądowoadministracyjnej i na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. postanowił o odrzuceniu skargi.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł J. F., reprezentowany prze pełnomocnika z urzędu.

Postanowienie zaskarżono w całości, zarzucając naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię oraz naruszenia przepisów postępowania, które uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1. art. 184 Konstytucji RP przez przyjęcie, że nie podlega kontroli sądu administracyjnego działanie Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego w zakresie bezczynności policji w Krakowie, podczas gdy z treści ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. nr 104 poz. 708 ze zm.) wynika, że Szef CBA jest centralnym organem administracji rządowej, działającym przy pomocy CBA, które jest urzędem administracji rządowej (art. 5 wskazanej ustawy) i którego działania winny podlegać, z mocy wskazanego artykułu Konstytucji, kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz innych sądów administracyjnych.

2. art. 58 § 1 pkt 1) w związku z art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 - 4a i pkt 8) p.p.s.a. przez przyjęcie, że działanie Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego w zakresie bezczynności policji w Krakowie nie mieści się w katalogu aktów wymienionych we wskazanym art. 3 § 2 pkt 1 - 4a i tym samym skarżącemu nie przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność samego Szefa CBA, co skutkuje odrzuceniem skargi, podczas gdy z treści wskazanych przepisów wynika po pierwsze: brak jakiegokolwiek zakazu kontroli sądów administracyjnych nad działaniami Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego a po wtóre prawo do kontroli innych niż określone w art. 3 § 2 pkt 1-3 p.p.s.a. aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, (art. 3 § 2 pkt 4) p.p.s.a.) czyli czynności z zakresu realizacji uprawnień i obowiązków zawartych w ustawie o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, co winno skutkować prawem wniesienia skargi na bezczynność Szefa CBA w przypadku nie realizowania jego ustawowych uprawnień i obowiązków.

W oparciu o powyższe zarzuty kasacyjne wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Szef Biura Antykorupcyjnego wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 124 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.") Sąd zawiesza postępowanie z urzędu w razie śmierci strony. Przy czym, stosownie do § 3 powołanego przepisu, nie zawiesza się postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego. Z kolei, zgodnie z art. 161 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż na podstawie akt sądowych spraw o sygn. akt I OSK 2434/11 i I OSK 2435/11 Sądowi z urzędu wiadomo, że pismem z dnia 13 grudnia 2011 r. Urząd Stanu Cywilnego w Krakowie poinformował, iż J. F. zmarł w dniu 8 listopada 2011 r. Do pisma załączono odpis skrócony aktu zgonu.

W niniejszej sprawie skarżący wniósł skargę na bezczynność Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego. A zatem, należy uznać, iż przedmiot postępowania sądowego odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków skarżącego.

Z powyższych względów, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 161 § 1 pkt 2 w związku z art. 193 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.