Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bogusław Dauter po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia E. W. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 542/13 w zakresie wpisu od skargi w sprawie ze skargi E. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 5 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn postanawia oddalić zażalenie.

1. Zarządzeniem z 30 kwietnia 2013 r., I SA/Łd 542/13, Przewodniczący Wydziału I WSA w Łodzi na podstawie art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej jako: "P.p.s.a.") wezwał skarżącą, E. W. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. w kwocie 1362 zł, stosownie do § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193; dalej jako: "rozporządzenie").

2. W zażaleniu na powyższe zarządzenie skarżąca podniosła, że nie powinna uiszczać wpisu sądowego od wniesionej skargi we wskazanej w zarządzeniu kwocie, gdyż nie wniosła "skargi na wysokość naliczonego przez US podatku od spadku" lecz na zasadność zaliczenia jej jako podatnika do trzeciej grupy podatkowej w podatku od spadków i darowizn.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

3. Na wstępie zauważyć należy, iż strony postępowania sądowoadministracyjnego ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 199 P.p.s.a.), przy czym do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie (art. 214 § 1 P.p.s.a.). Do takich pism należy skarga jako pismo wszczynające postępowanie przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji (art. 230 § 1 i § 2 P.p.s.a.), co stanowi podstawę pobrania wpisu. Natomiast zgodnie z art. 220 § 1 P.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata.

Kwestią o zasadniczym znaczeniu dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy jest ustalenie czy wpisem należnym od wniesionej skargi był wpis stosunkowy, czy też stały. W pierwszej kolejności należy odnieść się do pojęcia "wartość przedmiotu zaskarżenia", gdyż właśnie ta wartość determinuje charakter oraz wysokość należnego wpisu. W myśl art. 231 P.p.s.a., który jest jednym z przepisów regulujących kwestię wpisów, "wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne. W innych sprawach pobiera się wpis stały". Dychotomiczny podział obu kategorii spraw, nie jest jednak podziałem prostym, gdyż użyte w przepisie sformułowanie "...w sprawach, których - przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne..." jest wyrażeniem nieostrym i stanowi daleko idące uproszczenie. Należy również zauważyć, że ustawodawca w art. 215 P.p.s.a. nakazuje stronie w każdym piśmie wszczynającym postępowanie podać "wartość przedmiotu zaskarżenia". Z kolei w art. 216 P.p.s.a. ustawodawca podaje, że jeżeli "przedmiotem zaskarżenia" jest należność pieniężna, stanowi ona "wartość przedmiotu zaskarżenia". Takie sformułowanie przepisu rodzi pewne komplikacje, gdyż przedmiotem zaskarżenia nie mogą być należności pieniężne. Dokonując literalnej wykładni przepisów należałoby dość do wniosku, że w sprawach sądowoadministracyjnych każde pismo strony podlegałoby opłacie stałej, gdyż przedmiotem zaskarżenia mogą być wyłącznie akty lub czynności organów administracji publicznej. Dlatego też, "przedmiot zaskarżenia" należy rozumieć szerzej, jako przedmiot postępowania objęty zaskarżonym aktem bądź czynnością, o którym mowa w art. 3 § 2 i 3 P.p.s.a. Prawodawca o wiele zręczniej wypowiedział się w tej kwestii w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r., gdzie w § 1 wskazał, że "wpis stosunkowy zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem" (por. postanowienie NSA z 1 sierpnia 2005 r., I FZ 374/05).

Należy zatem stwierdzić, że kluczowe jest ustalenie co określała/obejmowała zaskarżona przez stronę decyzja. Z akt sprawy wynika, że wniesiona przez stronę skarżącą skarga była środkiem zaskarżenia od decyzji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w L. utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...], ustalającą zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizna w wysokości 45 381 zł z tytułu nabycia spadku. Bez wątpienia tego typu rozstrzygnięcie organu podatkowego pierwszej instancji obejmuje swoim zakresem określoną należność pieniężną, a co za tym idzie, skarga od tego typu decyzji będzie podlegać wpisowi stosunkowemu. Podatek ustalony taką decyzją zawsze będzie świadczeniem pieniężnym. W tym stanie rzeczy, zasadnie ustalono w zaskarżonym zarządzeniu wpis stosunkowy na podstawie § 1 pkt 2 rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.