Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia WSA del. Piotr Broda /spr./ po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. J. i J.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 marca 2017 r. sygn. akt II SA/Gd 429/16 w sprawie ze skargi E. M. i M. M. oraz E.J. i J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [..] czerwca 2016 r. nr [..] w przedmiocie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz sprawy ze skargi E. J. i J. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [..] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oddala skargę kasacyjną

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 marca 2017r. sygn. akt II SA/Gd 429/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w pkt 2 oddalił skargi E. J. i J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [..] czerwca 2016r. w przedmiocie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] czerwca 2016r. w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

W dniu 10 lutego 2015 r. do Urzędu Miasta P. wpłynął wniosek Gminy Miejskiej P. o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na "Budowie układu drogowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą dla terenu osiedla mieszkaniowego położonego pomiędzy ulicami K. i K. oraz rowem "wschodnim" w P. na wskazanych działkach. Do wniosku załączono kartę informacyjną wraz z kopią mapy ewidencyjnej obejmującą przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie oraz obejmującą obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie.

Burmistrz P. postanowieniem z dnia [..] lutego 2015 r., wszczął postępowanie, kwalifikując przedmiotowe przedsięwzięcie na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2010 r,, nr 213 poz, 1397), jako przedsięwzięcie mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (§ 3 ust. 1 pkt 60).

Pismami z dnia 12 lutego 2015 r. Burmistrz zwrócił się do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. i do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w G. o wydanie opinii w sprawie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedmiotowego przedsięwzięcia na środowisko. W odpowiedzi w piśmie z dnia 19 lutego 2015 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Pr. wyraził opinię, iż nie jest konieczne przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko dla przedmiotowej inwestycji. Postanowieniem z dnia [..] kwietnia 2015 r. także Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w G. wyraził opinię o braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia.

Następnie Burmistrz Miasta P. postanowieniem z dnia [..] kwietnia 2015 r., wydanym na podstawie art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235 z póz. zm.), stwierdził brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedmiotowego przedsięwzięcia.

W dniu 17 kwietnia 2015 r. Burmistrz poinformował strony postępowania w formie obwieszczenia, o zakończeniu zbierania dowodów w przedmiotowej sprawie, a także o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 7 dni od dnia otrzymania wiadomości. Obwieszczenie to Burmistrz umieścił na stronie internetowej Urzędu Miasta w P. oraz na tablicy ogłoszeń tego Urzędu.

Następnie decyzją z dnia [..] maja 2015 r., nr [..], wydaną na podstawie art. 84 i art. 85 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r, poz, 1235, z póz. zm.), Burmistrz P. stwierdził brak potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na: "Budowie układu drogowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą dla terenu osiedla mieszkaniowego położonego pomiędzy ul. K. i K. oraz rowem "W. " w P. Integralną częścią tej decyzji Burmistrz uczynił charakterystykę przedsięwzięcia.

O wydanej decyzji organ poinformował strony postępowania w drodze obwieszczenia umieszczonego, w dniu 19 maja 2015 r., na stronie internetowej Urzędu Miasta w P. oraz na tablicy ogłoszeń tego Urzędu,

Od decyzji Burmistrza P. odwołanie wnieśli: M. M. i E. M. (właściciele działki nr [..] znajdującej się w strefie odziaływania przedmiotowej inwestycji) oraz J. J. i E. J. (właściciele nieruchomości graniczącej z ul. G., która w ich ocenie narażona będzie na ten sam ruch jak na ul. J. i na te same powodowane przez ten ruch uciążliwości).

W piśmie z dnia 9 maja 2016 r. odwołujący się E. i J. J. wskazali, że są właścicielami działki nr [..] graniczącej z ul. G., która jest przedłużeniem ul. J. w stronę drogi wojewódzkiej nr [..] - ul. P. Wyjaśnili przy tym, że obecnie ul. J. w ogóle nie ma (jest to pole) ale w obowiązującym w tym obszarze planie zagospodarowania Osiedla W. z 2004 r. (zatwierdzonego uchwałą z dnia 25 sierpnia 2004 r., nr XXI11/230/2004) ul, J. jest połączona z obwodnicą P. poprzez skrzyżowanie z drogą wojewódzką nr [..] - ul. K. i z drogą wojewódzką nr [..] (ul, P.), poprzez skrzyżowanie z ul. K. i poprzez ul. G. Jak wskazali, interes prawny do bycia stroną niniejszego postępowania wywodzą z: art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane; art. 28 k.p.a. w zw. z art, 140 kodeksu cywilnego; z norm konstytucyjnych; z ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska; ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko; ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie; ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie; rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r, w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku; rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w G. postanowieniem z dnia [..] czerwca 2016 r., nr [..], wydanym na podstawie art. 134 w zw. z art. 28 k.p.a. i art. 127 § 1 k.p.a., stwierdziło niedopuszczalność odwołania wniesionego przez E. i J. J. wskazując, że nie są oni właścicielami gruntów, na których będzie realizowana planowana inwestycja, a odległość nieruchomości będącej ich własnością od terenu inwestycji wynosi ok. 130 m. Brak jest zaś, w ocenie Kolegium, podstaw do uznania, że planowana inwestycja będzie oddziaływać na nieruchomość będącą ich własnością, gdyż na dzień wydania decyzji ul. J. jest ulicą ślepą, a wykonanie zapisów planu zagospodarowania o jej połączeniu z obwodnicą należy uznać za zdarzenie przyszłe i niepewne

Jednocześnie decyzją z dnia [..] czerwca 2016 r. nr [..] wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2016 r., poz. 353) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w G. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza P. z dnia [..] maja 2015 r.

Na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [..] czerwca 2016 r. E. M. i M. M. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku domagając się jej uchylenia jak i uchylenia poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, a także postanowienia Burmistrza P. z dnia [..] kwietnia 2015r, i postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w G. z dnia [..] kwietnia 2015 r.

Jednocześnie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [..] czerwca 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wnieśli E. J. i J. J. domagając się również uchylenia tej decyzji, jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, a także postanowienia Burmistrza P. z dnia [..] kwietnia 2015 r. i postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w G. z dnia [..] kwietnia 2015 r., podnosząc przy tym tożsame zarzuty co skarżący E. i M. M.

W odpowiedziach na te skargi Samorządowe Kolegium Odwoławcze w G. wniosło o oddalenie jako niezasadnej skargi E. M. i M. M., w pełni podtrzymując przy tym stanowisko i argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz o odrzucenie jako niedopuszczalnej skargi E. J. i J. J. wskazując, że nie posiadają oni interesu prawnego w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonej decyzji.

E. J. i J. J. wnieśli ponadto do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [..] czerwca 2016 r. nr [..] wydane w przedmiocie niedopuszczalności wniesionego przez nich odwołania, domagając się jego uchylenia. Zarzucili błędne przyjęcie przez SKO, iż E. J. i J. J. nie są stroną postępowania w niniejszej sprawie.

W odpowiedzi na tę skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w G. wniosło o jej oddalenie, w pełni podtrzymując stanowisko i argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku połączył wszystkie wniesione skargi do wspólnego rozpoznania. Następnie uzasadniając oddalenie skarg wniesionych przez E. J. i J. J. wskazał, że postępowanie w przedmiocie wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na "Budowie układu drogowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą dla terenu osiedla mieszkaniowego położonego pomiędzy ulicami K. i K. oraz rowem "w." w P. nie dotyczyło interesu prawnego ani obowiązku skarżących E. J. i J. J. Nieruchomość będąca własnością E. i J. J. tj. działka nr [..] położona w P. przy ul. G., nie znajduje się ani na terenie planowanej inwestycji, ani w strefie jej oddziaływania. Działka skarżących, jak wynika z map znajdujących się w aktach sprawy, położona jest ok. 130 m od terenu tej inwestycji. Z karty informacyjnej przedsięwzięcia wynika, że planowane przedsięwzięcie będzie oddziaływać jedynie na sąsiednie budynki zabudowy wielorodzinnej i jednorodzinnej (w tym najbliższy w odległości 7,5 m od krawędzi drogi). Na etapie realizacji przedsięwzięcia będzie to oddziaływanie krótkookresowe o charakterze odwracalnym i będzie dotyczyło hałasu i ewentualnego pylenia. Przy czym, jak ustalono na etapie realizacji inwestycji nie zostaną przekroczone normy hałasu. Skarżący nie wskazali zaś żadnej konkretnej normy prawa materialnego, która świadczyłaby o oddziaływaniu planowanej inwestycji na nieruchomość będącą ich własnością. W żadnej z powołanych przez skarżących ustaw i rozporządzeń Sąd nie znalazł podstawy, która umożliwiałaby wykazanie realnego wpływu planowanego przedsięwzięcia na nieruchomości skarżących. Sąd wskazał, że nie widzi również, w jaki sposób zaplanowana inwestycja miałaby uniemożliwić skarżącym korzystanie z ich nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem. Z kolei, zdarzenia przyszłe oraz niepewne mogą stanowić jedynie o interesie faktycznym, który nie daje uprawnień strony w postępowaniu administracyjnym. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..] czerwca 2016 r, nr [..] jest zgodne z prawem. Z art. 127 § 1 k.p.a. wynika bowiem, że tylko stronie służy odwołanie od decyzji wydanej w pierwszej instancji, a wniesienie odwołania przez jednostkę niemającą legitymacji do wniesienia tego środka zaskarżenia stanowi o niedopuszczalności odwołania z przyczyn podmiotowych. Zgodnie zaś z art 134 k.p.a. niedopuszczalność odwołania w drodze postanowienia stwierdza organ odwoławczy. Dlatego też, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę E. i J. J. wniesioną na to postanowienie. Z tego też powodu Sąd uznał, że skarga wniesiona przez E. i J. J.na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [..] czerwca 2016 r. nr [..] również podlega oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.

E. J. oraz J. J. wnieśli skargę kasacyjną od powyższego wyroku w części dotyczącej punktu drugiego wyroku oddalającego ich skargi, zarzucając:

1. naruszenie przepisów postępowania, poprzez oddalenie skargi na postanowienie SKO, które naruszało określone przepisy postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mleć wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, 8, 77 § 1, art. 78 art. 80, art. 107 § 3 k.p.a. oraz art. 28 k.p.a., co powinno skutkować uchyleniem zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c p.p.s.a.; skutkiem naruszenia wskazanych przepisów przez Sąd było przedwczesne uznanie, że skarżący nie są stroną postępowania o wydanie decyzji o braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, mimo braku szczegółowego ustalenia stanu faktycznego oraz odniesienia się do wszystkich zarzutów strony,

2. naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez oddalenie skargi na postanowienie, mimo że zaskarżone postanowienie naruszyło art. 28 k.p.a. w związku z art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, co miało wpływ na wynik sprawy, bowiem Kolegium nie uznało, J. I E. J. za stronę postępowania mimo, że ich nieruchomość znajdowała się w strefie oddziaływania planowanej Inwestycji, co powinno skutkować uchyleniem zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 145 § 1 pkt lit a p.p.s.a.

Zaskarżonemu wyrokowi w pkt 2 dotyczącym oddalenia skargi od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. skarżący kasacyjnie zarzucili naruszenie przepisów postępowania poprzez oddalenie skargi na decyzję SKO z dnia [..] czerwca 2016 r., mimo, iż istniały przesłanki do uznania skarżących za stronę postępowania, czym Sąd naruszył: art. 50 § 1 p.p.s.a. poprzez uznanie, że skarżący nie są uprawnieni do wniesienia skargi, art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 58 § 3 p.p.s.a, w zw. z art. 7, 77, 80 k.p.a. przez wadliwe oddalenie skargi bez zbadania interesu prawnego skarżących oraz bez wskazania, na czym w ocenie Sądu pierwszej instancji interes taki w niniejszej sprawie miałby polegać.

Na tej podstawie wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie pkt 2 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania. Nadto o rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do postanowień art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U. z 2017r., poz. 1369 ze zm. dalej: p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu bierze jednak pod rozwagę nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek nieważności postępowania wymienionych w art. 183 § 2 p.p.s.a. Sprawa ta mogła być zatem rozpoznana przez Naczelny Sąd Administracyjny tylko w granicach zakreślonych w skardze kasacyjnej.

Oceniając zasadność zarzutów zawartych w skardze kasacyjnej wskazać należy, że nie posiadają on usprawiedliwionej podstawy.

Niezasadne są zarzuty kasacyjne dotyczące naruszenia przepisów postępowania tj. art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7, 8, 77 § 1, art. 78 art. 80, art. 107 § 3 k.p.a. oraz art. 28 k.p.a., skutkiem których miało być błędne ustalenie, że skarżącym nie przysługuje przymiot strony postępowania. Prawidłowo bowiem Sąd I instancji przyjął, że pojęcie interesu prawnego musi być rozumiane jako obiektywna, czyli rzeczywiście istniejąca potrzeba ochrony prawnej. Przy czym interes prawny powinien być indywidualny, konkretny, aktualny oraz sprawdzalny w sposób obiektywny. Postępowanie administracyjne dotyczy interesu prawnego konkretnej osoby wówczas, gdy w tym postępowaniu wydaje się decyzję, która rozstrzyga o prawach i obowiązkach tej osoby, lub rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach innego podmiotu wpływa na prawa i obowiązki tej osoby. Inaczej mówiąc, przymiot strony w postępowaniu administracyjnym ma osoba, której dotyczy bezpośrednio to postępowanie lub, w którym może być wydane orzeczenie godzące w jej prawem chronione interesy, poprzez ograniczenie lub uniemożliwienie korzystania z przysługujących jej praw. Dlatego też interes prawny decydujący o statusie strony w postępowaniu administracyjnym powinien wynikać z norm prawa materialnego. Mieć w postępowaniu administracyjnym interes prawny znaczy to samo, co ustalić przepis prawa materialnego powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danego podmiotu - strony postępowania. Przyjmuje się, że podmiot ma interes prawny w konkretnym postępowaniu, jeżeli pomiędzy jego sytuacją prawną, .a przedmiotem tego postępowania istnieje - uzasadnione treścią normy prawa materialnego - realne, rzeczywiste powiązanie, czyniące go bezpośrednio zainteresowanym w tym postępowaniu i w konsekwencji uprawnionym do udziału w nim w charakterze strony. Takie stanowisko zostało ugruntowane również w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. wyrok NSA z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt I OSK 413/09, wyrok z dnia 2 lutego 2017r. sygn. akt II OSK 1967/15, wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2005r. sygn. akt II OSK 310/05, wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2016r. sygn. akt II OSK 699/15 - dostępne na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Nie ulega wątpliwości, że nieruchomość będąca własnością skarżących nie znajduje się na terenie planowanej inwestycji, jak również nie znajduje się w obszarze jej oddziaływania. Przedmiotem inwestycji jest budowa układu drogowego na terenie osiedla, przy czym działka skarżących znajduje się w odległości 130 m od terenu inwestycji. Nadto nieruchomość skarżących przylega do drogi, która nawet nie łączy się bezpośrednio z drogą, która ma być zrealizowana w ramach planowanej inwestycji. Rację ma Sąd I instancji, że z faktu, iż w przyszłości droga ta może być pośrednio skomunikowana z terenem inwestycji, bo tak wynika z zapisów planu miejscowego, nie można skutecznie wywodzić interesu prawnego, gdyż jest to zdarzenie przyszłe i niepewne, natomiast jak już wyżej wskazano interes prawny musi być rzeczywisty i aktualny. Skarżący kasacyjnie nie wykazali przy tym, aby realizacja planowanej inwestycji w jakikolwiek sposób mogła wpłynąć na sposób wykonywania przysługującego im prawa własności w zakresie należącej do nich nieruchomości. Z całą pewnością taką okolicznością nie jest domniemywane zwiększenie natężenia ruchu, w związku z budową nowej drogi w obrębie osiedla, która zresztą bezpośrednio nie łączy się z drogą, przy której skarżący posiadają nieruchomość. Wskazać bowiem należy, że możliwe utrudnienia związane ze wzmożonym ruchem pojazdów i osób w okolicy planowanej inwestycji wskazują wyłącznie na interes faktyczny właściciela nieruchomości dotkniętej takimi utrudnieniami, który nie skutkuje jednak uznaniem go za stronę postępowania. Należy mieć również na uwadze, że o tym, czy dany podmiot ma interes prawny nie decyduje sama wola, czy też subiektywne przekonanie podmiotu skarżącego, ale fundamentalna, wiodąca dla sprawy okoliczność, czy w systemie prawa powszechnie obowiązującego istnieje przepis prawa materialnego pozwalający wyinterpretować z jego treści interes danej osoby jako interes prawny. W konsekwencji takiego, powszechnie aprobowanego założenia, legitymacja do wniesienia skargi wynikająca z tak rozumianego interesu prawnego, wywodzącego się z norm prawa powszechnie obowiązującego, istnieje obiektywnie, a nie dlatego, że ocenę taką wyraził podmiot wnoszący skargę albo też organ rozstrzygający sprawę administracyjną ( por. wyrok NSA z dnia 17 maja 2017r. sygn. akt II OSK 2401/15, https://orzeczenia.nsa.gov.pl ).

Skarżący kasacyjnie nie wskazali żadnej normy prawa materialnego, z której miałby wynikać ich interes prawny. Fakt, że wymienili szereg aktów prawnych nie wskazując konkretnego przepisu, na podstawie którego mogliby żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z ich potrzebami, potwierdza prawidłowość przyjętego przez Sąd I instancji stanowiska. W konsekwencji Sąd I instancji zasadnie uznał postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..] czerwca 2016r.za zgodne z prawem. Wprawdzie co do zasady w przypadku stwierdzenia przez organ odwoławczy, iż wnoszący odwołanie nie jest stroną w rozumieniu art. 28 k.p.a. w drodze decyzji umarza postępowanie odwoławcze na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a., tym niemniej w sytuacji oczywistego braku legitymacji odwoławczej organ drugiej instancji jest uprawniony do apriorycznego przyjęcia, że odwołanie wniesione przez nieuprawniony podmiot jako niedopuszczalne i bezskuteczne podlega trybowi wskazanemu w art. 134 k.p.a.

W przekonaniu Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji nie naruszył również art. 50 § 1 p.p.s.a. w sposób mający istotny wpływ na wynik postępowania przez przyjęcie, że skarżącym kasacyjnie nie przysługuje interes prawny i nie posiadają oni legitymacji czynnej do popierania skargi, co z kolei skutkowało w rezultacie jej oddaleniem. Niewątpliwie podzielić należy pogląd, że osoba nie mająca interesu prawnego nie może poszukiwać ochrony prawnej na gruncie prawa administracyjnego. Z kolei stwierdzenie braku interesu prawnego prowadzi do oddalenia skargi, bez możliwości ustosunkowania się chociażby do słusznych zarzutów skargi. Niezasadny jest również zarzut kasacyjny naruszenia art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 58 § 3 p.p.s.a. w sytuacji, gdy przepisy te nie znalazły zastosowania w sprawie.

Przyjmując jako prawidłowe ustalenia Sądu I instancji w zakresie braku interesu prawnego skarżących kasacyjnie, niezasadny jest również zarzut naruszenia art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 28 k.p.a. oraz art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnieniu informacji o środowisku (...). Naruszenie cyt. przepisu mogłoby mieć miejsce wtedy, gdyby sąd pierwszej instancji istotnie nie dostrzegł przesłanek nakazujących mu wzruszyć zaskarżoną decyzję i oddalił skargę, a te przesłanki w sprawie w rzeczywistości występowały. Jednak jak już wyżej wskazano z taką sytuacją w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia.

Mając na uwadze powyższe Sąd II instancji działając na podstawie art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną.