Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Sędzia NSA Janusz Nowacki Protokolant Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2010 r. sprawy ze skargi D. D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [..] nr [..] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącego D. D. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Postanowieniem z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 144 k.p.a. w związku z art. 17 § 1 i art. 18 oraz art. 59 § 1 i § 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji , po rozpatrzeniu zażalenia D. D. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-B. z dnia [...] r. nr [...] o odmowie umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego w oparciu o tytuły wykonawczy nr [...], utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.

W toku postępowania administracyjnego ustalono, że decyzją z dnia [...] r. nr [...] Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. - B. określił D. D. kwotę opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnej w wysokości 130 935 zł (należnej od umowy sprzedaży nieruchomości zawartej w dniu [...]).

W dniu [...] r. wystawiono tytuł wykonawczy Nr [...] obejmujący zaległość D. D. z tytułu opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnej w kwocie 125 935 zł.

Zawiadomienia z dnia [...] r. nr [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] wraz z odpisem tytułu wykonawczego Nr [...] organ egzekucyjny skierował na adres zobowiązanego (Ł., ul. L. [...] m [...]). Z uwagi na nieobecność adresata w miejscu zamieszkania, ww. przesyłka została pozostawiona w placówce pocztowej na okres 7 dni, a następnie zwrócona do nadawcy z adnotacją "ZWROT nie podjęto w terminie". Przesyłkę uznano za doręczoną z dniem 21 września 2005 r. w trybie uregulowanym w art. 44 § 4 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego.

W dniu 13 lutego 2006 r. do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. - B. wpłynęło pismo pełnomocnika skarżącego, w którym wniósł na podstawie pełnomocnictwa złożonego do akt postępowania podatkowego, o doręczenie na adres swojej kancelarii ww. tytułu wykonawczego oraz wszelkiej korespondencji kierowanej w tej sprawie.

W odpowiedzi, organ egzekucyjny pismem z dnia 15 marca 2006 r. wyjaśnił, że prowadzi wobec skarżącego postępowanie egzekucyjne w oparciu o tytułu wykonawczy Nr [...] oraz że odpis tytułu wykonawczego wraz z zawiadomieniami o zajęciu został wysłany do dłużnika w dniu 29 sierpnia 2005 r., natomiast doręczenie tej korespondencji nastąpiło w trybie art. 44 k.p.a.

W dniu 18 maja 2006 r. pełnomocnik strony wniósł o uchylenie tytułu wykonawczego z dnia [...] r. Nr [...] i umorzenie postępowania w sprawie. Podstawą żądania umorzenia postępowania egzekucyjnego było przede wszystkim wygaśnięcie zobowiązania podatkowego na skutek jego przedawnienia. Jednocześnie zawarto wniosek o przywrócenie terminu do złożenia zarzutów na postępowanie egzekucyjne, z uwagi na to, że do jego uchybienia doszło bez winy zobowiązanego, lecz na skutek nieprawidłowych doręczeń dokonywanych przez organy skarbowe.

Postanowieniem z dnia [...] nr [...], Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. - B. odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego w oparciu o przedmiotowy tytuł wykonawczy. Organ pierwszej instancji wskazał, że w analizowanym przypadku doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia wskutek zastosowanego środka egzekucyjnego w postaci zajęcia zawiadomieniem z dnia [...] Nr [...] wierzytelności zobowiązanego w "P." sp. z o. o. Organ egzekucyjny podkreślił także, że w dniu 21 września 2005 r. skarżącemu doręczono tytuł wykonawczy z dnia [...] r. w trybie art. 44 k.p.a.

Natomiast postanowieniem z dnia [...] nr [...] odmówiono przywrócenia terminu do złożenia zarzutów na postępowanie egzekucyjne i pozostawiono złożone zarzuty bez rozpatrzenia, jako wniesione z uchybieniem terminu.

W wyniku rozpoznania zażaleń na powyższe rozstrzygnięcia Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniami z dnia [...] uchylił postanowienia i przekazał sprawy do ponownego rozstrzygnięcia organowi I instancji, nakazując przy tym wyjaśnienie trybu doręczenia przedmiotowego tytułu wykonawczego wraz z zawiadomieniami skarżącemu.

W wyniku ponownego rozpatrzenia wniosku z dnia 18 maja 2006 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. - B. wydał w dniu [...] r. postanowienie nr [...], którym odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec skarżącego. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji wskazał, że doręczenie zobowiązanemu przesyłki zawierającej zawiadomienia o numerach [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] o zajęciu wierzytelności u dłużników D. D. oraz odpis tytułu wykonawczego nr [...] było nieskuteczne. Tym samym "ponieważ procedura doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego, jak również zajęcia wierzytelności była nieprawidłowa, uznaje się, że nie był to skuteczny środek egzekucyjny przerywający bieg terminu przedawnienia zobowiązania."

Jednocześnie jednak organ egzekucyjny wyjaśnił, że zobowiązanie objęte ww. tytułem wykonawczym nie uległo przedawnieniu, gdyż zostało zabezpieczone hipoteką przymusową zwykłą. Wniosek o wpis hipoteki został złożony w Sądzie Rejonowym dla Ł.-Ś. w Ł. w dniu 8 grudnia 2005 r., co oznacza, że zabezpieczenie jest skuteczne od powyższej daty." Organ pierwszej instancji, powołując się na art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej wyjaśnił, że nie nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania, powodujące konieczność umorzenia postępowania egzekucyjnego. Ponadto organ pierwszej instancji uznał za nieuzasadniony "zarzut wystawienia tytułu wykonawczego niezgodnie z art. 27 u.p.e.a., tj. dot. podstawy prawnej dochodzonego obowiązku, albowiem w dniu 25 lutego .2005 r. została wydana przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł.-B. decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie skarbowej i ona stanowi podstawę prawną dochodzenia obowiązku.

W zażaleniu strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania egzekucyjnego. Jako podstawę zarzutów wskazano naruszenie art. 33 pkt 1 i 10 oraz art. 27 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jak również art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej poprzez bezzasadne uznanie, iż w niniejszym przypadku doszło do skutecznego przerwania biegu terminu przedawnienia w sytuacji gdy wpis w hipotece dokonany został w ramach postępowania objętego nieważnością. W ocenie strony skarżącej organ podatkowy w sposób błędny zrównuje wniosek o wpis hipoteki przymusowej zwykłej z dokonaniem poprzez stosowny wpis zabezpieczenia zobowiązania pozwanego hipoteką przymusową zwykłą z czym w niniejszym przypadku nie mamy do czynienia, albowiem z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie wynika, aby wpis takowy został przez Sąd dokonany.

Postanowieniem z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. Organ odwoławczy podzielił argumentację Naczelnika Urzędu Skarbowego dotycząca nieskuteczności doręczenia skarżącemu przesyłki zawierającej tytuł wykonawczy wraz z zawiadomieniami. Organ, tym samym, uznał, że nie doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego dochodzonego wobec strony w oparciu o ww. tytuł wykonawczy.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej zobowiązanie objęte tytułem wykonawczym Nr [...] nie uległo przedawnieniu, gdyż zostało zabezpieczone hipoteką przymusową zwykłą. Zgodnie bowiem z art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem skarbowym, jednakże po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki lub zastawu.

Organ zaznaczył, że w dniu 8 grudnia 2005 r. do Sądu Rejonowego dla Ł. - Ś. w Ł. [...] Wydział Ksiąg Wieczystych został złożony "Wniosek o wpis w księdze wieczystej" Nr [...] hipoteki przymusowej zwykłej na rzecz Skarbu Państwa - Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. - B., celem zabezpieczenia zobowiązania podatkowego objętego tytułem wykonawczym z dnia [...] Nr [...].

Wpis hipoteki przymusowej zwykłej na nieruchomości gruntowej numer księgi wieczystej Nr [...], zabezpieczającej wierzytelność wynikającą z tytułu wykonawczego Nr [...], został dokonany przez Sąd w dniu 30 października 2006 r.

Organ odwoławczy wskazał także, że termin płatności zobowiązania skarżącego z tytułu opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnej upłynął w dniu 3 października 2000 r., zatem co do zasady, ww. zobowiązanie przedawniłoby się z dniem 31 grudnia 2005 r.

Jednocześnie jednak zgodnie z art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania. Zobowiązanie podatkowego skarżącego nie uległo przedawnieniu, gdyż zostało zabezpieczone od dnia 8 grudnia 2005 r. hipoteką przymusową zwykłą. Ponadto z akt sprawy nie wynika, aby wpis hipoteki w księdze wieczystej Nr [...] został wykreślony przez Sąd.

Organ odwoławczy wyjaśnił także, że w świetle art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej, nie nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania podatkowego strony, powodujące konieczność umorzenia postępowania egzekucyjnego. Zgodnie z zaś art. 59 § 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, postępowanie egzekucyjne umarza się w sytuacji, gdy obowiązek nie jest wymagalny, został umorzony lub wygasł z innego powodu albo jeżeli obowiązek nie istniał. Natomiast na gruncie analizowanej sprawy, żadna z ww. okoliczności nie wystąpiła.

W ocenie organu odwoławczego uwypuklenie przez organ pierwszej instancji okoliczności w postaci złożenia wniosku o wpis hipoteki, wynikało z konieczności wykazania przedstawionego już wyżej konstytutywnego charakteru wpisu w księdze wieczystej, przy jednoczesnym jego działaniu z mocą ex tunc. Nie oznacza to jednak zrównania przez organ egzekucyjny wniosku o ww. wpis z samym wpisem. Ponadto niepodanie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia informacji o dokonaniu przez Sąd wpisu hipoteki, nie może przesądzać w żaden sposób o tym, że wpis ten był nieskuteczny, albo że go w ogóle nie było. Z zaistniałego bowiem w sprawie stanu faktycznego, znajdującego poparcie w zgromadzonym materiale dowodowym, wynika niezbicie, że wpis przedmiotowej hipoteki przymusowej zwykłej został dokonany przez Sąd w dniu 30 października 2006 r. a wywołuje skutki prawne od dnia złożenia wniosku, tj. od dnia 8 grudnia 2005 r.

Dyrektor Izby Skarbowej nie podzielił również zarzutu naruszenia art. 33 pkt 10 i 27 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wskazując, że dane zawarte w tytule wykonawczym pozwalają jednoznacznie zidentyfikować decyzję stanowiącą podstawę jego wystawienia. Zaś podanie w tytule wykonawczym części sygnatury ww. decyzji, tj. "[...]" zamiast "[...]", przy określeniu prawidłowej daty wydania, rodzaju zobowiązania podatkowego, okresu , którego dotyczy oraz kwoty należności głównej, skutkowało wadliwością tego tytułu.

Organ odwoławczy wskazał również, że z akt sprawy nie wynika, aby wpis hipoteki w księdze wieczystej nr [...] został wykreślony przez Sąd. Tym samym w kontekście art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej kwestia skuteczności przerwania biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie ma znaczenia dla możliwości egzekwowania tego zobowiązania z przedmiotu hipoteki po upływie terminu przedawnienia.

W skardze z dnia 9 marca 2010 r. D. D. wniósł o uchylenie postanowień organu I i II instancji, zarzucając naruszenie art. 26 § 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez prowadzenie postępowania egzekucyjnego pomimo braku doręczenia zobowiązanemu tytułu wykonawczego ani dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności. Wskazano również na naruszenie art. 69 § 8 Ordynacji podatkowej poprzez bezzasadne stwierdzenie, że wpis hipoteki przymusowej na nieruchomości, dokonany w oparciu o niedoręczony podatnikowi tytułu egzekucyjny wyłącza możliwość przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto strona zarzuciła naruszenie art. 59 § 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez odmowę umorzenia postępowania egzekucyjnego w sprawie. Strona skarżąca podniosła argumenty z postępowania administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę z dnia 12 kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie.

Na rozprawie w dniu 16 czerwca 2010 r. pełnomocnik skarżącego oświadczył, że wniosek z dnia 17 maja 2006 r. był wnioskiem o umorzenie postępowania w trybie art. 59 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Jednocześnie wskazał, że od postanowienia z dnia 25 czerwca 2009 r., w którym organ umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie zarzutów, nie wniósł zażalenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. W myśl zaś § 2 art. 1 powoływanej ustawy kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W myśl zaś art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1/ uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy,

2/ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach,

3/ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

Stosownie natomiast do art. 134 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Korzystając z tych uprawnień w niniejszej sprawie Sąd uznał, że zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. zostało wydane z naruszeniem obowiązujących przepisów, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Sąd uznał, że wydane ono zostało z naruszeniem przepisów postępowania określonych w art. art. 7, 77 § 1 i art. 80 i 107 § w zw. z art 126 k.p.a. (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), znajdujących odpowiednie zastosowanie w postępowaniu egzekucyjnym, na mocy unormowania określonego w przepisie art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.).

Ze wskazanych przepisów art. art. 7, 77 § 1 i art. 80 k.p.a. wynika, że organy administracji publicznej zobowiązane są działać na podstawie przepisów prawa i prowadzić postępowanie w taki sposób, aby zostały wyjaśnione istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności. Niewyjaśnienie bowiem sprawy w ww. zakresie stanowi takie naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, które obliguje sąd administracyjny do uchylenia zaskarżonego aktu na podstawie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. Także, zgodnie z dotychczasowym orzecznictwem sądów administracyjnych, nierozpatrzenie sprawy na podstawie wszystkich przepisów prawa, które w tej sprawie znajdują zastosowanie, stanowi naruszenie prawa.

W rozpoznawanej sprawie zachodzi tego rodzaju sytuacja.

Podstawę prawną wydania zaskarżonego postanowienia stanowił, jak to wskazał organ nadzoru w zaskarżonym postanowieniu przepis art. 59 § 1 i § 5 u.p.e.a. odnoszący się do instytucji umorzenia postępowania egzekucyjnego.

W toku całego prowadzonego postępowania, mającego na celu rozpoznanie wniosku D. D. z dnia 17 lipca 2006 r. o umorzenie postępowania egzekucyjnego, zarówno organ egzekucyjny I instancji, jak też organ nadzoru rozważały i oceniały podstawy umorzenia tego postępowania tj. kwestię przedawnienia zobowiązania podatkowego D. D. z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych oraz kwestię zastosowania w sprawie przepisu art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dotyczącego następstw wpisu w księdze wieczystej nieruchomości hipoteki przymusowej.

Tymczasem - według składu orzekającego w sprawie - dla właściwego wyjaśnienia sprawy okolicznością najistotniejszą było ustalenie czy wszczęta została egzekucja i ustosunkowanie się do zarzutu strony skarżącej dotyczącego niedoręczenia skarżącemu tytułu wykonawczego , a także rozważenie jaki wpływ miało to na prowadzone postępowanie egzekucyjne przez organ

Wyjaśnienie powyższej kwestii Sąd uznaje za konieczne dla właściwego i zupełnego wyjaśnienia sprawy, bowiem z analizy akt postępowania wywieść można, że tytuł wykonawczy z dnia [...] r. nr [...] nie został skutecznie skarżącemu doręczony. Wynika to z postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-B. z dnia [...] umarzającego jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie zarzutów, które jest ostateczne w administracyjnym toku instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że przedmiotowy tytuł nie został skutecznie doręczony w trybie art. 44 k.p.a. Okoliczność ta pozostaje bezsporna w sprawie

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w doktrynie wyróżnia się trzy zasadnicze stadia postępowania egzekucyjnego: poprzedzające wszczęcie egzekucji, stosowanie egzekucji oraz następujące po przeprowadzeniu egzekucji. Zaznacza się także, że nie zawsze postępowanie egzekucyjne przebiega przez wszystkie te stadia.

Problem związku pomiędzy egzekucją a postępowaniem egzekucyjnym zanalizowano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2009 r. (sygn. akt II FSK 1462/09 Baza orzeczeń CBOIS). Naczelny Sąd Administracyjny definiując postępowanie egzekucyjne zauważył, iż jest to ciąg czynności procesowych podejmowanych przez organy egzekucyjne oraz inne podmioty w celu przymusowego wykonania obowiązków objętych egzekucją administracyjną. Postępowanie egzekucyjne jest wszczynane wcześniej niż egzekucja. Zastosowanie środków egzekucyjnych poprzedzone jest bowiem takimi czynnościami, jak przesłanie upomnienia zobowiązanemu, sporządzenie przez wierzyciela tytułu wykonawczego, jak również badanie wstępne przez organ egzekucyjny dopuszczalności egzekucji administracyjnej i wymogów tytułu egzekucyjnego w trybie art. 29 u.p.e.a. Czynności te dokonywane są w ramach wszczętego już postępowania administracyjnego.

Natomiast egzekucja zostaje wszczęta z chwilą doręczenia tytułu wykonawczego. W przedmiotowej zaś sprawie egzekucja nie została wszczęta, bowiem nie doręczono zobowiązanemu tytułu wykonawczego.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że sam brak doręczenia tytułu wykonawczego oznacza, że egzekucja nie została wszczęta, czego następstwem jest z kolei brak podstaw prawnych do podejmowania jakichkolwiek działań, które mogą być podejmowanie wyłącznie w toku postępowania egzekucyjnego (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 9 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 223/09 Baza orzeczeń CBOIS).

W orzecznictwie sądów administracyjnych i w piśmiennictwie przyjęto, iż brak doręczenia tytułu wykonawczego stronie skarżącej daje podstawy do stwierdzenia, iż egzekucja jest niedopuszczalna ( por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 maja 2004 r . sygn. akt III S.A. 3318/02 niepubl., D. Jankowiak Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Komentarz str. 338 ). Zatem rozważenia w przedmiotowej sprawie wymaga , czy nie zachodzi przesłanka wynikająca z art. 59 § 1 pkt 7 u.p.e.a.

Tymczasem z analizy akt postępowania egzekucyjnego wynika, że organ odwoławczy nie ustosunkował się do zarzutu skarżącego dotyczącego niedopuszczalności egzekucji w przypadku niedoręczenia tytułu wykonawczego. Skupił się jedynie na wyjaśnieniu kwestii przedawnienia.

W tej sytuacji, wobec niewyjaśnienia przez organ podstawowej dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy kwestii, tj. czy w sprawie miało miejsce wszczęcie egzekucji, a skoro do tego wszczęcia egzekucji nie doszło, to jaki to miało wpływ na dalsze czynności organu i prawidłowość prowadzenia postępowania egzekucyjnego, ( a dopiero w konsekwencji takich ustaleń i rozważań organu winien być rozpatrzony wniosek pełnomocnika strony skarżącej o umorzenie postępowania egzekucyjnego w oparciu o art. 59 § 1 u.p.e.a ) - należało zaskarżone postanowienie uchylić i zobowiązać ten organ do przeprowadzenia postępowania zażaleniowego w sposób odpowiadający wymogom przepisów art. art. 7, 77 § 1 , art. 80 107 § 3 w zw . z 126k.p.a.

Z uwagi na powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżone postanowienie. O kosztach postępowania, Sąd orzekł na podstawie przepisów art. 200 i 205 tej ustawy.

A. B.