drukuj    zapisz    Powrót do listy

6115 Podatki od nieruchomości, Wstrzymanie wykonania aktu, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono zażalenie, II FZ 234/09 - Postanowienie NSA z 2009-07-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II FZ 234/09 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2009-07-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-06-24
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jan Rudowski /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6115 Podatki od nieruchomości
Hasła tematyczne
Wstrzymanie wykonania aktu
Sygn. powiązane
II FZ 64/09 - Postanowienie NSA z 2009-02-26
I SA/Łd 337/08 - Wyrok WSA w Łodzi z 2010-06-11
II FZ 429/08 - Postanowienie NSA z 2008-12-11
II FSK 2545/10 - Wyrok NSA z 2012-06-26
II FSK 2445/10 - Wyrok NSA z 2012-08-14
II FZ 428/08 - Postanowienie NSA z 2008-11-19
I SA/Łd 1370/07 - Wyrok WSA w Łodzi z 2008-04-16
III SA/Łd 197/10 - Wyrok WSA w Łodzi z 2010-09-09
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 61 par. 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Rudowski po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia D. A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 337/08 oddalające wniosek o wstrzymanie zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 14 listopada 2007 r., Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r. postanawia: oddalić zażalenie. 5

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2009 r, sygn. akt I SA/Łd 337/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, powołując się na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.), odmówił D. A. wstrzymania wykonania decyzji - w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 14 listopada 2007 r., Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że wniosek strony nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ skarżąca nie wskazała okoliczności, które uzasadniałyby orzeczenie o wstrzymaniu. W szczególności nie podano, w czym miałoby się wyrażać poniesienie przez stronę znacznej szkody lub na czym miałoby polegać zaistnienie trudnych do odwrócenia skutki. Strona powołała się na przedstawieniu rozumienia pojęć, którymi posłużył się ustawodawca w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zw. dalej w skrócie: p.p.s.a. oraz przytoczyła poglądy orzecznictwa w tym zakresie. Ponadto wymieniła postępowania, które toczą się lub będą się toczyć w przedmiocie nieprawidłowości w zamontowaniu dachu na nieruchomości, która objęta jest postępowaniem wymiarowym oraz zaznaczyła swą trudną sytuację majątkową i zdrowotną.

Jeżeli zaś chodzi o aspekt majątkowy sytuacji strony Sąd zauważył, że znaczna szkoda związana z wykonaniem zobowiązania podatkowego będzie występowała wówczas, gdy późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia nie będzie mógł takiej szkody wynagrodzić. Natomiast trudne do odwrócenia skutki mogłyby wystąpić wtedy, gdyby przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego byłoby co najmniej kłopotliwe, to jest gdyby uiszczona określona decyzją należność nie była możliwa do zwrotu lub zwrot ten byłby mało realny. W przypadku, gdy przedmiotem sporu jest zobowiązanie pieniężne wymienione wyżej skutki z reguły nie następują, ponieważ spełnione świadczenie na ogół poddaje się zwrotowi, o ile zachodzą ku temu podstawy.

Ponadto skarżąca powołała się również na zły stan zdrowia. Nie podała jednak, w czym wykonanie zaskarżonej decyzji miałoby zdrowiu strony uchybić. Skoncentrowała się na konieczności pokrycia kosztów leczenia, nie podając żadnych konkretnych okoliczności w tym zakresie, nie precyzując w jakim stopniu możliwość uiszczenia tych kosztów zostałaby uszczuplona wskutek wykonania zaskarżonej decyzji.

Zażalenie od powyższego postanowienia złożyła skarżąca zarzucając orzeczeniu błędy w ustaleniach faktycznych polegające na przyjęciu, że skarżąca w skardze nie wykazała przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonalności decyzji, a w szczególności nie podała w czym miałaby się wyrażać podniesiona przez stronę szkoda lub też na czym miałyby polegać trudne do odwrócenia skutki, co w konsekwencji stanowi naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. oraz sprzeczność ustaleń Sądu ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym bez powiązań z inną sprawą dotyczącą podatku od nieruchomości za 2005 r., gdzie występuje identyczny stan faktyczny i prawny, jak również zaniechanie przez Sąd pierwszej instancji dokonania pełnej i prawidłowej oceny akt sprawy z uwzględnieniem zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, co stanowi naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a., zwłaszcza wobec dołączonej dokumentacji technicznej nowowybudowanego budynku.

Skarżąca wnosiła o dopuszczenie dowodów z dokumentów z akt sprawy I SA 975/06, a dotyczących dokumentacji technicznej oraz korespondencji w sprawie wadliwej konstrukcji dachu, nierozpoznanie zaskarżonego postanowienia do momentu wszczęcia przez Prokuratora Prokuratury Krajowej postępowania w sprawie wadliwej konstrukcji dachu oraz o przyznanie kosztów postępowania zażaleniowego

Wnosiła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie zaskarżonej decyzji, bądź uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu strona wskazała, że wbrew ocenie Sądu pierwszej instancji wykazała, że wykonanie wadliwej decyzji spowoduje konieczność zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż w sytuacji przestarzałego sprzętu, na którym pracuje strona, blokadzie środków na rachunku bankowym, zastawie na samochodzie istnieje możliwość egzekucji budynku, gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza, a następnie sprzedaż tego budynku za bezcen.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie skarżącej nie jest zasadne.

Na wstępie rozważań należy wskazać, że art. 61 § 3 p.p.s.a. przewiduje, że po przekazaniu sądowi skargi Sąd, może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub w części. Użyte w wymienionym przepisie prawa wyrażenie "Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie" oznacza, że orzeczenie dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji ma fakultatywny charakter, a więc może, lecz nie musi, być wydane nawet w wypadku, gdy występują w sprawie przesłanki przewidziane w powołanym wyżej przepisie prawa, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.

Podkreślić również należy, że w świetle powołanego przepisu należy podkreślić, że to skarżąca była zobowiązana wykazać, że zachodzi jedna z przesłanek w tym przepisie wskazanych, a uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest przy tym wystarczający sam wniosek strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny być natomiast poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej (tak: J. P. Tarno, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 188, również postanowienie NSA z 30 listopada 2004 r., GZ 120/04, niepubl.).

Tymczasem strona skarżąca w przedmiotowej sprawie ograniczyła się do przedstawienia danych, które są zbyt ogólnikowe, aby na ich podstawie możliwe było uznanie zasadności wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podkreślić należy, że strona do wniosku nie dołączyła dokumentów potwierdzających wskazane w nim przychody oraz ponoszone wydatki za okres od września 2007 r. do lutego 2008 r. Skarżąca do wniosku dołączyła jedynie skierowanie do szpitala oraz skierowania do przychodni specjalistycznej. We wniosku z kolei wskazała, że wydatki na leczenie wyniosły 538,28 zł, jednak na tę okoliczność nie przedłożenia stosownej dokumentacji. Natomiast z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że skarżąca prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje stałe dochody, posiada majątek nieruchomy oraz samochód. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego słuszne było więc stanowisko Sądu pierwszej instancji, że strona nie wykazała, że w jej przypadku zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.

Wobec tego NSA w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

-----------------------

4



Powered by SoftProdukt