drukuj    zapisz    Powrót do listy

6149 Inne o symbolu podstawowym 614, Odrzucenie skargi, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 1648/07 - Postanowienie NSA z 2007-11-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1648/07 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2007-11-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2007-10-17
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Barbara Adamiak /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6149 Inne o symbolu podstawowym 614
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane
II SA/Op 310/07 - Postanowienie WSA w Opolu z 2007-07-02
I OSK 1649/07 - Postanowienie NSA z 2007-11-20
II SA/Op 311/07 - Postanowienie WSA w Opolu z 2007-07-09
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 50 § 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 lipca 2007 r., sygn. akt II SA/Op 311/07 o odrzuceniu skargi Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] , nr [...] w przedmiocie stypendium szkolnego postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu postanowieniem z dnia 9 lipca 2007 r. odrzucił skargę Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. na decyzję SKO w O. z dnia [...] w przedmiocie stypendium szkolnego. W uzasadnieniu wskazał, że zaskarżoną decyzją SKO w O. uchyliło decyzję Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. z dnia [...] października 2006 r., odmawiającą A. B. prawa do stypendium szkolnego. Sąd podkreślił, że organ, który wydał decyzję w pierwszej instancji, nie posiada przymiotu strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Rola organu administracji wyznaczona jest bowiem przepisami proceduralnymi, przyznającymi mu kompetencję do rozstrzygnięcia sprawy poprzez zindywidualizowany akt prawny, co implikuje brak możliwości dochodzenia przez ten organ interesu prawnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreślano, iż brak jest przepisu pozwalającego organowi I instancji na przekształcenie się w toku postępowania z organu podejmującego władcze rozstrzygnięcie w podmiot kwestionujący takie rozstrzygnięcie w drodze skargi. Dyrektor Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G., działając z upoważnienia Rady Miejskiej w G., prowadził postępowanie administracyjne w trybie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.). Nie działał zatem jako podmiot, którego interesu prawnego dotyczy sprawa, ale jako organ administracji publicznej. Wprawdzie art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.) stanowi, iż uprawnionym do wniesienia skargi jest nie tylko podmiot posiadający interes prawny, ale także podmiot, któremu przepisy szczególne przyznają prawo do wniesienia skargi, jednak w ustawie o systemie oświaty brak przepisu uprawniającego organ I instancji do zaskarżenia orzeczenia organu odwoławczego. W związku z powyższym skargę należało odrzucić jako wniesioną przez podmiot nieuprawniony.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył Dyrektor Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G., reprezentowany przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił błędną wykładnię art. 50 § 1 ustawy P.p.s.a., które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy. Autor skargi kasacyjnej podkreślił, że nie może budzić wątpliwości, że Dyrektor Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. działał w zakresie i na podstawie posiadanego pełnomocnictwa, jako pełnomocnik Gminy w sprawie przedmiotowej skargi. Pełnomocnictwo nie zawierało bowiem takich ograniczeń, a intencją organu było udzielenie takiego uprawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Uzasadnienie skargi kasacyjnej opiera się na mylnym przyjęciu przez pełnomocnika skarżącego, iż WSA w Opolu zakwestionował "pełnomocnictwo" Dyrektora Gminnego Zarządu Szkół i Przedszkoli w G. do występowania przed sądem administracyjnym w imieniu Rady Miejskiej w G. Należy podkreślić, że Sąd I instancji nie podważał zakresu umocowania skarżącego do występowania w imieniu Rady Miejskiej w G., ale zakwestionował legitymację procesową samej Rady, jako organu administracji I instancji, właściwego do wydania decyzji o przyznaniu/odmowie przyznania socjalnego stypendium szkolnego. Ponieważ Dyrektor GZSiP, na podstawie uchwały Rady Miejskiej w G. nr [...] z dnia [...] lutego 2005 r., wykonywał funkcje tego organu w powyższym zakresie, WSA w Opolu jego skargę odrzucił.

Powyższe stanowisko Sądu I instancji należy uznać za prawidłowe. Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy P.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Nie można mówić o interesie prawnym organu administracji I instancji do kwestionowania przed sądem administracyjnym orzeczeń organu odwoławczego. Organ administracji, powołany do rozstrzygania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, w ogóle nie jest podmiotem posiadającym własny interes prawny w prowadzonym przez siebie postępowaniu. W przypadku, gdy organ administracji jest jednocześnie organem jednostki samorządu terytorialnego, interes prawny w zaskarżeniu orzeczenia organu II instancji mogłaby mieć ta jednostka. Należy podkreślić, że ani Dyrektor GZSiP w G., ani jego pełnomocnik, nie wskazywali na istnienie interesu prawnego Gminy G. do skarżenia decyzji SKO w O. Jednak w celu pełnego wyjaśnienia zagadnienia legitymacji procesowej należy wskazać, że w przypadku, gdy organ np. gminy występował w danej sprawie jako organ wydający decyzję administracyjną w I instancji, gmina ta traci uprawnienie do występowania w postępowaniu administracyjnym oraz sądowoadministracyjnym w charakterze strony. Wykonywanie władztwa administracyjnego przez organ gminy następuje kosztem ograniczenia uprawnień samej gminy w sferze ochrony jej interesu prawnego. Przyjęcie odmiennej wykładni musiałoby skutkować wyłączeniem się danego organu administracji publicznej w przypadkach, w których rozpatrywana sprawa dotyczyłaby interesu reprezentowanej przez niego jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z zasadą "ne quis iudex in propria causa". Ponieważ przepisy nie przewidują takiej możliwości, gmina zostaje pozbawiona możliwości wnoszenia środków zaskarżenia w przypadku, gdy dotyczyłyby one decyzji lub postanowienia wydanych przez jej organ.

Powyższy pogląd znajduje poparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. m.in. uchwała NSA sygn. akt OPS 1/03 [ONSA 2003, nr 4, poz. 115], wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005 r. sygn. akt OSK 1017/04 [LEX nr 171164], postanowienie NSA z dnia 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt II OSK 368/06 [niepubl.], postanowienie NSA z dnia 27 czerwca 2005 r. sygn. akt OSK 1555/04 [niepubl.], postanowienie NSA z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt II OSK 1602/07 [niepubl.]).

Nie można zatem mówić o naruszeniu przez Sąd I instancji art. 50 ustawy P.p.s.a. W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt