Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skarg kasacyjnych K. H.-L., A. Gmbh z siedzibą w Austrii od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 31 stycznia 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 1810/12 w zakresie odrzucenia skargi A. Gmbh z siedzibą w Austrii na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 31 stycznia 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 1810/12 odrzucił skargę A. Gmbh z siedzibą w Austrii na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy.

Sąd wyjaśnił, że na dołączonym do skargi pełnomocnictwie uprawniającym rzecznika patentowego K. S. do występowania w imieniu skarżącej w postępowaniu przed sądami administracyjnymi widnieje podpis Prezesa Zarządu M. M. Dlatego też WSA wezwał spółkę do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez złożenie oryginału lub poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii wypisu z urzędowego rejestru, z którego wynikałby sposób i osoby upoważnione do reprezentacji strony skarżącej, wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski. Skarżąca wskazanego przez Sąd braku formalnego skargi nie uzupełniła w wyznaczonym terminie, co uniemożliwiło nadanie tej skardze dalszego biegu. Natomiast odnosząc się do wniosku strony o przedłużenie terminu wykonania wezwania Sąd wyjaśnił, że termin do usunięcia braków formalnych skargi jest terminem ustawowy i nie może być skracany ani wydłużany.

K. H. oraz A. Gmbh z siedzibą w Austrii zaskarżyli to postanowienie wnosząc o jego uchylenie i przekazanie do ponownego rozpoznania.

Z treści skargi kasacyjnej wynika, że skarżący nie zgadzają się z zaskarżonym postanowieniem, ponieważ sąd pierwszej instancji uznając, że strona nie doręczyła dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania skarżącej, zamknął drogę do merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny. Ponadto skarżący zarzucili, że WSA negatywnie rozpatrzył wniosek o wydłużenie terminu do uzupełnienia braków formalnych, mimo, wykazania trudności w uzyskaniu wymaganych dokumentów. Zarzuty wobec zaskarżonego postanowienia zostały sformułowane opisowo, bez podania konkretnych podstaw kasacyjnych.

Uczestnik postępowania E. Poland sp. z o.o. w T. wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: p.p.s.a.), skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pism w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.

Z powołanej regulacji wynika, że to strona ma obowiązek przytoczyć podstawy kasacyjne i je uzasadnić.

Skargę kasacyjną można oprzeć na podstawach wskazanych w art. 174 p.p.s.a., a mianowicie podnosząc naruszenie prawa materialnego przez jego błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub też naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Autor skargi kasacyjnej winien wskazać na konkretne, naruszone przez Sąd zaskarżonym orzeczeniem, przepisy prawa materialnego, wskazując na czym polega ich błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie, zaś przy powołaniu podstawy kasacyjnej, o której mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. wskazać naruszone przepisy postępowania i wpływ tego naruszenia na wynik sprawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skarga kasacyjna K. H. oraz A. Gmbh z siedzibą w Austrii nie spełnia wymogów określonych w art. 176 p.p.s.a. Strona skarżąca nie przytoczyła żadnej podstawy kasacyjnej i nie wskazała żadnego przepisu prawa materialnego, czy też procesowego, który został naruszony przez WSA.

Brak w skardze kasacyjnej określenia jej podstaw powoduje, że skarga ta, pozbawiona jednego ze swych elementów konstrukcyjnych jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 178 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji.